|
|
Jugurtha 12: De Gladiatoren van Marsia door Franz + Jean-Luc Vernal op nummer 1412
Hermann had na enkele kortverhalen (genoeg om twee albums mee te vullen) over de Numidische prins Jugurtha weinig zin meer in de reeks zodat Franz vanaf deel 3 de reeks kon overnemen. Onder zijn pluim reisde Jugurtha met zijn geliefde Vania de toenmalig bekende wereld rond. Zo belandde hij ook in een vergeten Romeinse stad nabij de bronnen van de Nijl die wordt geregeerd door de wrede legionair Marsia die aan niets anders denkt dan aan circusspelen, aan het schilderen van dwaze wandschilderingen en het folteren van de mensen om hem heen. |
|
|
|
|
|
HP en Giuseppe Bergman door
Milo Manara
Casterman (1982, SC), collectie Wordt Vervolgd Romans
Van een producent krijgt Giuseppe Bergman te horen dat hij is uitverkoren om een aangrijpend en wonderbaarlijk avontuur te beleven. Omdat hij zijn huidige bestaan met kunstmlatige regels helemaal zat is, neemt hij het voorstel met beide handen aan. Tot zijn eerste opdracht hoort het in Venetië opzoeken van de meester van het avontuur: HP. Wat volgt is een onbesuisd avontuur vol psychedelische, brutale, erotische, wrede, gevaarlijke, sensuele obstakels op uiteenlopende locaties waarin Giuseppe meer onvrijwillig de speelbal dan wel de held van is.
Aantal
genomineerde albums van Milo Manara:
6/2296 |
|
|
|
Het personage HP is niemand minder dan Milo Manara's landgenoot Hugo Pratt die met Corto Maltese wel wist hoe een avontuur verteld moet worden. In elk verhaal van Giuseppe Bergman speelt hij een niet onbelangrijke bijrol. De laatste prent van het in 2005 verschenen De Odyssee van Giuseppe Bergman verwijst naar het laatste plaatje van het Corto Maltese-verhaal De Ballade van de Zilte Zee. Het kwam uiteindelijk tot een samenwerking tussen beide auteurs met Indian Summer, getekend door Manara op scenario van Pratt. |
|
|
In hetzelfde jaar als het verschijnen van HP en GIuseppe Bergman, experimenteerde Milo Manara ook met het westerngenre met het weinig opvallende Man van Papier (ook gekend als Vier Vingers) dat hij voor het Franse tijdschrift Pilote maakte. Een jaar later liet hij zich heel wat meer opmerken met het erotische De Schakelaar waarmee hij zijn reputatie als erotisch tekenaar definitief vestigde. In de periode 1971-1973 had hij al wel wat ervaring in het genre, zij het braver van nature, met de sexy pirate Jolanda. |
|
|
|
|
|
|