 |
|
Maaikes
grOte Dagboekje door Maaike Hartjes op nummer 1334
Na haar afstuderen hield Maaike Hartjes een
dagboek bij in stripvorm. Ze worstelt met financiële
problemen, een relatiecrisis, ouder worden, en gaatjes
in haar panty. Toen een paar maanden later de NAVO-bombardementen
op Servië begonnen, werd zij hier direct bij betrokken
door de e-mails die ze van twee Servische collega's
ontving. Hun verhalen verwerkte ze eveneens in dit getekende
dagboek. Lichtvoetige pietepeuterigheid en drama leunen
daardoor dicht bij elkaar aan. |
|
|
|
 |
| |
 Pema
Ling 1: Van Tranen en Bloed door Georges
Bess
Dupuis (2005, SC), collectie Spotlight
Pema Ling is de dochter van Tsanga, een rebelse
kunstenmaker. Wanneer haar familie wordt uitgemoord
door een plaatselijke leider, wordt de kleine
Pema Ling bij een oom in een klooster ondergebracht
waar ze opgroeit als een jongen. Daar verwerkt
ze beetje bij beetje de traumatische gebeurtenissen
en groeit zo langzaam op tot een gekende strijdster.
Zoals de naam Pema Ling al doet vermoeden keert
Georges Bess na De Blanke Lama daarmee
terug naar Azië, meerbepaald Tibet. Opnieuw
vliegen de lama's en tantra's de lezer om de oren
en gebruikt hij een op zijn minst merkwaardig
kleurenpalet wat sterk gelijkt op dat van De
Blanke Lama. Veel geel en roze vullen de
bladzijden en geven het geheel een hippiesfeertje.
Toch blijft het album overtuigend overeind. Het
monumentale tekenwerk van Bess is sterk schatplichtig
aan de grote meester Mœbius, maar hij geeft
er een zwierige dynamiek aan die een aantal scènes
een extra impuls geven.
Aantal
genomineerde albums van Georges Bess:
7/2296
|
|
|
|
| Tussen
Georges Bess en Alejandro Jodorowsky (die voor
Bess De Blanke Lama en Juan Solo
schreef) draaide de samenwerking op een ruzie
uit. En da's dan nog de schuld van het stripfestival
van Angoulême. In 1995 waren beide auteurs
genomineerd voor Juan Solo, Bess als
beste tekenaar en Jodorowsky als beste scenarist.
De scenarist won, Bess voelde zich vernederd
en wilde nooit meer met Jodo samenwerken. Zijn
verleden als miskend talent kwam weer bovendrijven.
Hij koos voor een solocarrière waaruit
onder meer Pema Ling voortvloeide. |
|
|
| In
2009 verscheen het vijfde en laatste deel van
Pema Ling, althans op beslissing van uitgeverij
Dupuis die de verkoop van de albums te ontoereikend
vond om ermee door te gaan. Georges Bess wilde
zich hier niet bij neerleggen en weigerde het
woord "einde" op de laatste pagina
van het album te plaatsen. Het verhaal 'eindigt'
nogal abrupt. Bess hoopt de serie bij een andere
uitgeverij onder dak te kunnen brengen. |
|
|
|
|
|
|
