 |
|
Billy
Wild 1-2: Maar Waar Is Linus toch? door Guillaume Griffon
+ Céka op nummer 1309
Lusteloos sloft premiejager Billy Wild naar
de saloon en trekt zich terug in zijn troosteloze kamer.
Achter hem drupt een spoor van bloed. Hoe is het zover
kunnen komen? Billy neemt nog een laatste slokje uit
zijn blikken heupflesje. Met zijn ene hand dringt hij
de gapende wonde binnen en tussen zijn darmen peutert
hij een kogel los. De geblutste kogel ploft op de grond.
Hoe is het toch zo ver kunnen komen?... Langzaam sluit
de wonde zich en geneest volledig. Net zoals vroeger.
Net zoals altijd. Maar godverdomme, waar is Linus nu?
Hij heeft dringend nieuw elixer nodig. Saga Uitgaven
bracht het eerste deel van het Franse tweeluik gesplitst
uit in twee delen. |
|
|
|
 |
| |
 Elke
Raaf Pikt 2 door Jean-Pierre Gibrat
Dupuis (2005, HC), collectie Vrije
Vlucht
Parijs, eind juni 1944. Jeanne is op de vlucht.
Ze wordt achternagezeten door de Franse politie,
maar duikt onder op de Himalaya, het binnenschip
van Huguette en René, de kleurrijke schipper
die even genereus als sarcastisch is. François,
een van Renés vrienden, gaat intussen vrolijk
door met zijn hobby, het leeghalen van appartementen.
Jeanne is steeds onrustiger, zeker wanneer de
Duitsers het schip van René opeisen en
er een soldaat van de Wehrmacht aan boord blijft
om alles in de gaten te houden. Daarop gaat het
van Parijs naar Bourgogne om een (Duitse) vracht
op te halen. De 'mof' wordt gekweld door zijn
eigen duivels en Jeanne kan zich alleen 's nachts
laten zien... De sfeer aan boord wordt met het
uur ondraaglijker.
Aantal
genomineerde albums van Jean-Pierre Gibrat:
5/2296 |
|
|
|
| Jean-Pierre
Gibrat beschouwt Elke Raaf Pikt nog
altijd als een ander verhaal dan Het Uitstel
hoewel het erbij aansluit. Het einde van
Het Uitstel vindt plaats op 5 juni
1944. Elke Raaf Pikt begint op 6 juni
1944. De grootste verrassing en het verband
tussen beide tweeluiken komt natuurlijk door
de familieband tussen Jeanne en Cécile
uit Het Uitstel: Ze zijn zusjes! |
|
|
| Toen
Dargaud en Dupuis nog niet samen onder één
dak zaten, poogde Dargaud een concurrerende
auteurscollectie uit de grond te stampen naar
het voorbeeld van Vrije Vlucht. Dat
werd de collectie Beeldroman. Aanvankelijk
was het de bedoeling dat Jean-Pierre Gibrat
het eerste deel, Het Geloof Heiligt de Middelen,
zou tekenen maar het botste snel met scenarist
Jean-Claude Forest. Dargaud koppelde de tekenaar
dan maar aan Daniel Pecqueur waarmee hij Hoogwater
maakte over Venetië nadat het door een
tsunami is overspoeld. |
|
|
|
|
|
|
