Bij de ontmoeting tussen Frank Pé en Michel de Bom klikte het op alle gebieden. Ze konden elkaar aanvullen en ze complementeerden elkaar meer dan woorden konden uitdrukken. Toch was er een crisismoment tussen Ragebol deel 2 en 3. Ze waren al vergevorderd in een verhaal dat Louise zou heten en dat zich zou afspelen in de Franse Auvergne-streek, maar ze stopten ermee. Het was een lange en moeilijke tijd. Bijna gaven ze de brui aan hun samenwerking. Uit die problemen trokken ze lering en ook de kennis over elkaar groeide. Nu wisten ze hoe ver ze bij elkaar konden gaan.

Meteen na zijn studies begon Michel de Bom in de jaren 1970 scenario's te schrijven, te beginnen voor het weekblad Robbedoes. Humoristische reeksen als de strookjesstrip De Onderzonsen (van tekenaar Watch) veroorzaakten uiteenlopende reacties bij de lezers en scoorden laag in polls die het blad organiseerde. Ze werden dan ook stopgezet. Het grootste succes dat hij bij Robbedoes behaalde, was Ragebol. Voor het weekblad Kuifje mocht hij in de jaren 1980 voor tekenaar Walli twee boegbeelden van het weekblad verderzetten: Ton en Tineke en Chlorophyl. De enige komische reeks uit deze periode die nu nog altijd loopt (zij het enkel in het Frans) is Julie, Klaartje en Cécile van tekenaar Sidney.