Stephen Desberg hield erg van het laatste album van Olivier Varèse en nam contact op met de tekenaar ervan, Enrico Marini. Ze spraken af op het stripfestival van Sierre. Daar stelde hij een scenario voor. Marini vond het sterk geschreven, maar hij gaf de voorkeur aan een gezamenlijk, nieuw project waarbij hij zijn eigen wensen als tekenaar kon laten meespelen. Zowel Marini als Desberg wilden iets stevigers maken dan wat ze tot dan toe hadden gemaakt. Desberg kwam uit het jeugdgenre en wilde werken aan meer volwassen projecten met meer diepgang. Marini wilde al sinds kindsaf een western maken. Desberg dacht daar nooit eerder aan en zei tot slot: “Waarom niet?” Vervolgens schreef hij het tweeluik De Ster van de Woestijn.

Met het westerntweeluik kon Enrico Marini tonen wat hij waard was en dat hij wilde evolueren. Hij liet de klassieke manier van inkleuren voor wat het was en schilderde nu direct op zijn tekenplaten. Om alle risico’s te vermijden, kopieerde hij eerst zijn lijntekeningen op hetzelfde formaat als het origineel waarna het inkleurkarwei kon beginnen. Marini laat zich steeds inspireren door foto’s en schilderijen, maar in nog grotere mate door films. Hij heeft oog voor kadrages en camerabewegingen. In De Ster van de Woestijn schuilen verwijzingen naar de films van regisseurs John Ford, Sergio Leone en Sam Peckinpah voor het westerngedeelte. Francis Ford Coppola en Martin Scorsese zijn voorbeelden in het polar- en thrillergenre. Voor de sfeer dacht Marini vaak aan The Godfather.