De Braziliaanse film O Cangaceiro, die in 1955 in Brussel te zien was, maakte door het gewelddadige karakter een diepe indruk op de jonge Hermann. In 1991 bezocht hij in het gezelschap van zijn vrouw Rio de Janeiro. Zijn vrouw kocht er een reeks ansichtkaarten waaronder een portret van leden van de beroemdste en meest gevreesde bende Cangaceiros. Het deed haar aan de film denken. Op het portret prijken aanvoerder Lampião en zijn vriendin Maria Bonita die in de strip voorkomen. Hermanns interesse was gewekt en hij sprak zijn vriend Julio Emilio Braz aan, een schrijver van jeugdboeken en stripliefhebber, die in Rio woont. Hij raadde Hermann aan om zich door de complexiteit van het onderwerp zeer goed te documenteren om historische en sociologische fouten te vermijden. Julio gaf 'm films, boeken en foto's uit die tijd mee. Hermann kon aan de slag en leerde terloops zelfs Portugees lezen.

Caatinga, genoemd naar de streek waarin het verhaal zich afspeelde, was het tweede album in Hermanns rechtstreeks ingekleurde tekenstijl dat hij voor het eerst toepaste in Sarajevo-Tango. Met dit album publiceerde hij na lange tijd nog eens een album bij Le Lombard waarvoor hij ooit begon met de klassieke avonturenreeks Bernard Prince, de brute, indertijd te gewelddadig bevonden western Comanche (allebei op scenario van Greg) en de eerste twee delen van het min of meer historische Jugurtha.