Na vijf jaar Storm-albums met evenveel scenaristen besloot Don Lawrence het met De Sluimerende Dood eens zelf te proberen, zijn allereerste lange scenario. Bij het neerschrijven van zijn verhaal, bleek dat hij vast kwam te zitten, zo ondervond toenmalig Eppo-hoofdredacteur Frits van der Heide. Frits vroeg aan Martin Lodewijk om bij Lawrence langs te gaan. Lodewijk hielp 'm een handje om het verhaal te kunnen afronden. Meteen deelde Lawrence mee dat dit zijn eerste en ook zijn laatste Storm-scenario was. De Eppo-redactie was ook al niet echt gelukkig met het verhaal. Jaap Bubenik, de nieuwe hoofdredacteur sinds 1981, polste bij Lodewijk om het volgende verhaal te schrijven. En blij dat Lodewijk daarmee was! Al die jaren wachtte hij op deze nieuwe kans sinds De Laatste Vechter.

Om niet door het werk van zijn voorgangers na Storm 2: De Laatste Vechter beïnvloed te worden, heeft Martin Lodewijk ten eerste nooit hun verhalen gelezen. Hij koos er voor zijn comeback in de Storm-reeks dan ook voor om een nieuwe wereld te bedenken, zo ver mogelijk weg — zowel in ruimte als tijd — van hun bestaande wereld waar bovendien andere (natuur)wetten gelden. Vandaar de nieuwe start met de ondertitel De Kronieken van Pandarve. Het idee om van Nomad (die in dit album zijn intrede maakt) een rode man te maken haalde Lodewijk uit een boek van sf-auteur Edgar Rice Burroughs (tevens de schrijver van Tarzan the Ape Man), die een verhaal schreef over een rood volk op de planeet Mars. Ook het idee om een derde hoofdpersonage te creëren, was een bewuste keuze. Nomad biedt meer mogelijkheden voor dialogen, fungeert als commentaargever en Don Lawrence moest nu eens niet een sterk nevenpersonage laten vallen wanneer een nieuw verhaal begon.