|
|
Cerebus
2: High Society door Dave Sim op nummer 1082
Met High Society begon de grote verhaallijn
in het uitgesponnen epos over het aardvarken Cerebus.
Grafisch beleeft de reeks een hoogtepunt en het gevoel
voor (slimme) humor staat op een even hoog niveau. In
deze 512 pagina's tellende bundel viert de politieke
satire hoogtij met een Cerebus die op het politieke
plan wordt ingeschakeld en tegelijk proeft van de macht
die dat met zich meebrengt. Hij lust er wel pap van
en dat heeft zijn gevolgen voor de rest van de langlopende
reeks. |
|
|
|
|
|
De
Dagelijkse Worsteling 3: Wat van Waarde Is...
door Manu Larcenet
Oog & Blik (2006, HC)
In Wat van Waarde Is... is de humor minder
nadrukkelijk aanwezig, maar met reden. Marco probeert
namelijk de dood van zijn vader te verwerken.
Vroeger had hij haast geen belangstelling voor
zijn doen en laten, maar nu wil hij meer en meer
over hem te weten komen. Vooral over wat hij allemaal
heeft uitgespookt in Algerije tijdens de onafhankelijkheidsoorlog.
Maar het enige wat Marco vindt is een dagboek
vol met ogenschijnlijk nutteloze observaties.
Aantal
genomineerde albums van Manu Larcenet: 8/2296 |
|
|
|
Tussen
dit album en het afsluitende vierde deel lag
meer tijd dan tussen de andere albums. Manu
Larcenet was er emotioneel nog niet klaar voor
om zijn ziel zo snel na het al opnieuw bloot
te leggen in een nieuw album. Tussendoor maakte
hij Terug op Aarde 4 en wat one-shotjes,
al of niet in samenwerking met diverse auteurs. |
|
|
In
het Frans kon je ook een editie van dit album
kopen met een dvd waarop een documentaire stond
met de making of van het album. Dat ging van
het bezoeken van een ruïne en het vergaren
van documentatie over het zoeken naar een techniek
om schaduw te tekenen tot het effectieve tekenen,
inkten en inkleuren. Twee journalisten stonden
in elk proces van het album naast of achter
hem om alles te registreren. Het is een van
de langste documentaires (52 minuten) die zijn
gemaakt over hoe een strip wordt gemaakt. De
idee groeide uit een docu die de twee heren
al draaiden voor Arte en France 3. Voor Larcenet
veranderde het niet veel. Hij sprak sowieso
al tegen zichzelf wanneer hij tekende. |
|
|
|
|
|
|