Het album zou net zoals Kater vol Lood aanvankelijk uitgegeven worden in een kleiner comicformaat. Maar na verloop van tijd veranderde de uitgever van mening. Vandaar dat er in het begin minder plaatjes per pagina staan dan verder in het album. Een opmerkelijke uitspraak van Jacques Tardi in deze context was zijn verklaring dat hij altijd van comics gehouden te hebben zoals de werkelijke roeping van de strip inhield en niet zozeer door mooi papier en een uitstraling van luxe zoals de Franse hardcoveredities kennen. Hij vond dat de strip een populair expressiemiddel moet blijven voor zoveel mogelijk mensen, zonder in het vulgaire of in het idiote te vervallen. De beste vorm daarvoor is de comic, ook omdat je volgens hem een comic nadat je 'm gelezen hebt in de vuilbak gooit. Hij was vragende partij om het boek zo goedkoop mogelijk te houden, zonder harde kaft of stofomslag.

Dodelijke Spelletjes was gebaseerd op een roman van Geo-Charles Veran. Het won in het jaar van verschijnen, in 1950, de Grand Prix de Littérature Policière, een belangrijke Franse literatuurprijs die sinds 1948 werd uitgereikt. Een oude bekende van Jacques Tardi won de eerste uitgereikte prijs: Léo Malet met Le Cinquième Procédé. Tardi heeft nooit met de schrijver over het resultaat van het boek gesproken. De tekenaar kwam uit een interview wel te weten dat Veran de personages er lelijk vond uitzien. Hij had liever mooiere kinderen, een beetje op de manier van Joubert, een Franse tekenaar die erg gekend stond voor zijn padvindersverhalen en een leermeester was voor Emmanuel Lepage, maar die nog in allerhande pedofiliebeschuldigingen zou delen.