|
|
Aquablue
1: De Blauwe Planeet door Olivier Vatine + Thierry Cailleteau
op nummer 1060
Eva en Heinrich Morgenstern zijn passagiers
van het ruimteschip Witte Ster. Door een ongeluk wordt
het hun graf. Hun zoontje Wilfried kan mede dankzij
de robot Cybot ontkomen en acht jaar later belandden
ze veilig en wel op Aquablue. De plaatselijke bevolking
ziet in Wilfried een god en herdopen hem tot Nao. Tezelfdertijd
wil de Aardse firma Tevec Aquablue inlijven om er generatoren
neer te poten. En laat nu net de leiders van die firma
bloedverwanten van Nao zijn. De strijd om Aquablue en
de erfenis van Heinrich Morgenstern kan beginnen. Vandaag
is Aquablue (toch zeker de eerste cyclus) een sf-klassieker
te noemen, een milieubewuste dan nog. |
|
|
|
|
|
De
Fotograaf 1 door Emmanuel
Guibert / Didier Lefèvre / Frédéric
Lemercier
Dupuis (2003, HC), collectie Vrije Vlucht
In het eerste deel van De Fotograaf
vertelt Didier Lefèvre over zijn reis in
1986 naar Afghanistan. Dat land heeft hard te
lijden onder de oorlog met de Sovjet-Unie. Samen
met enkele leden van Artsen Zonder Grenzen probeert
de persfotograaf via Pakistan het hard getroffen
land stiekem binnen te geraken. Lefèvre
vertelt het verhaal met woord en beeld. Zijn gedetailleerde
zwart-witfoto’s, die het album illustreren,
contrasteren mooi met de minimalistische, maar
kleurrijke tekeningen van Emmanuel Guibert. Het
resultaat is een rustig maar boeiend reisverhaal.
Aantal genomineerde albums van Emmanuel Guibert:
6/2296
Aantal genomineerde albums van Didier Lefèvre:
2/2296
Aantal genomineerde albums van Frédéric
Lemercier: 2/2296 |
|
|
|
Op
30 januari 2007 overleed zeer plots Didier Lefèvre
aan een hartstilstand. Daags tevoren werd De
Fotograaf 3 nog geprolongeerd op het stripfestival
van Angoulême als een 'essentieel' album.
Lefèvre werd geboren in 1957 en trok
als reporter-fotograaf de wereld rond. Hij schoot
reportages in of over Sri Lanka, de Malawi,
Cambodja, Ethiopische wereldkampioenen hardlopen,
de moedjaheddin voor 1992, Kosovo,... in verschillende
broeihaarden, kortom. Zijn trilogie De Fotograaf
vergaarde vele prijzen. In juli 2010 pakte
het nog een Eisner Award als beste vertaling
van een buitenlandse strip. In dezelfde categorie
was ook Willy Linthout genomineerd met zijn
vertaling van Jaren van de Olifant. |
|
|
In
haar hoedanigheid van goodwillambassadrice voor
de UNO en UNHCR kreeg goede doelmadam Angelina
Jolie in 2009 de Engelse vertaling te lezen
van De Fotograaf. De Amerikaanse uitgever
First Second Books publiceerde haar commentaarstukje
op de eigen website. Dat luidde als volgt: "Met
de aangrijpende herinneringen van een fotograaf
neemt De Fotograaf je mee op een adembenemende
tocht langs het beste en het slechtste dat de
mensheid in tijden van oorlog te bieden heeft.
Bij het omslaan van de pagina's begrijpt de
lezer wat het voor een oorlogsvluchteling betekent
om alles te verliezen, om bergen te beklimmen
om iemand te helpen die je nooit ontmoette,
om de intense verantwoordelijkheid te voelen
van iemand die als enige persoon de laatste
momenten van een kind meemaakt. Plots lijkt
Afghanistan, een ver land met een vreemde cultuur
en een moedig en veerkrachtig volk, veel dichter
te liggen, lijkt het vertrouwelijker en menselijker.
Ik hou van dit boek." |
|
|
|
|
|
|