Régis Loisels favoriete scène uit Opikanoba is het spel tussen Mug en Haak en dan vooral het oversnijden van de keel van een van de piraten. De beweging zit hier goed. Loisel wilde hier erg precies in zijn zodat de lezer de baan van het lemmet kon volgen in de lucht en langs zijn keel. Op diezelfde plaat staat trouwens twee keer dezelfde boot. Loisel heeft de eerste tekening gefotokopieerd en het vlaggetje wat veranderd. Hij kan geen boten tekenen, vindt hij.

De mist in dit album doet een beetje denken aan de thriller Mist van Stephen King die in 2008 als film werd uitgebracht. Daarin omhult een mistbui een stad en snijdt alle personen aan frieten. Régis Loisel heeft het gelezen, maar wel lang na het afronden van Opikanoba. De mist is een wederkerend middel in de literatuur om psychologische terreur te zaaien. Het verschil met King is dat Loisel er geen monsters aan verbindt, maar eerder imaginaire angsten die elk van de lezers uit de mist kan laten opdoemen. Voor Loisel is dat ongetwijfeld de oorlogsveteraan zonder armen uit zijn jeugd waar hij bang voor was. Voor Peter Pan betekende zijn grootste angst zijn moeder. Loisel beeldde het uitmuntend uit in een horrorplaat waarin ze het geslacht van een pasgeboren baby afbijt.