Largo WInch et Groupe W was de titel van de eerste roman van Jean Van Hamme die in april 1977 verscheen bij Mercure de France. Een jaar tevoren nam hij ontslag bij Philips België waar hij was opgeklommen tot directeur huishoudapparaten. Voor de financiële achtergrond van de romanreeks kon hij dus putten uit eigen ervaring. Bovendien had hij een Joegoslavische jeugdvriend die net zoals Largo in zijn eerste verhaal enkele dagen in een gevangenis in Istanboel zat, maar dan wel voor minder ernstige daden. Van de romanreeks kwamen zes delen uit, de eerste vijf met een (half)naakte vrouw op de cover.

Op een ochtend in maart 1989 belde Philippe Francq hem op. Hij was technisch werkloos na de flops Vrouwen en Steden en Léo Tomasini. Hij zocht een scenarist met wie hij een strip kon maken. En waarom niet Jean Van Hamme, fluisterde de vrouw van Francq in? Het kwam daags nadien tot een afspraak en tot zijn grote verbazing kreeg Francq van de scenarist het voorstel om een stripserie te maken. Francq hoopte ten hoogste op het scenario van een one-shot. Op deze eerste afspraak gaf Van Hamme een exemplaar van Largo Winch et Groupe W mee. Francq las het boek op één dag uit en vond er alle elementen in voor een goeie stripserie. Hij zag alleen het universum met de wolkenkrabbers, immense vergaderzalen en gedoe over beurskoersen niet zitten. Het stond allemaal ver van de tekenaar die nochtans enkele jaren daarvóór op aanraden van Bob de Groot een zelfgeschreven verhaal opstuurde naar Dargaud over een miljardair wiens broer een financieel imperium leidt. Francq wilde liever een avonturenverhaal pur sang tekenen dat zich 't liefst in een natuurlijk decor afspeelt zoals een woestijn, een woud, in de bergen, enzovoort. Van Hamme stelde hem echter gerust. De stad is slechts een vertrekpunt want Largo zou veel reizen. In elk album zou hij andere landen aandoen. Franq was overtugd.