 |
|
De
Blauwbloezen 5: De Deserteurs door Willy Lambil + Raoul
Cauvin op nummer 815
Alles is een vrouwengeschiedenis. Die titel
dekt de inhoud van De Deserteurs aardig. Chesterfield
zit in de put als Miss Appletown (jaja, alweer zij)
met haar vader een tijdje het fort verlaat. En we krijgen
een wijze les in huishoudkunde. Een broek zonder vouw
kan gewoon niet. Een verhaal over mannetjes met brilletjes
die Little Flower heten en over gewaagde nieuwe kapels
anno 1860. In dit album kom je er alles over te weten. |
|
|
|
 |
| |
 Lefranc
4: De Giftige Sneeuw door Jacques Martin
Casterman (1975, 1979, SC)
Een giftig virus zorgt voor de nodige paniek in
het Zwitserse berglandschap. Natuurlijk zit Axel
Borg erachter. In dit album analyseert Borg met
klinkende woorden de relatie die er tussen hemzelf
en reporter Guy Lefranc volgens hem aanwezig is:
"Wij oefenen een bijzondere aantrekkingskracht
op elkaar uit: zodra we elkaar ontmoeten probeert
de één de ander uit de weg te ruimen."
Waarna hij Lefranc een whiskey aanbiedt om een
beetje met Lefrancs kloten te kunnen rammelen:
"Dat is waar ook! Je drinkt geen alcohol,
je rookt niet, je liegt en je speelt niet en bedriegen
kun je ook al niet. Een kerel uit één
stuk! De volmaaktheid zelf! Het moet toch eigenlijk
wel verschrikkelijk zijn om helemaal geen kwade
eigenschappen te hebben". Nagel op de kop
in beide gevallen! En de kracht van de reeks (het
liefde- en haatspel tussen schurk en held) samengevat.
Aantal
genomineerde albums van Jacques Martin: 22/2296 |
|
|
|
| Zelfs
op bejaarde leeftijd zag Jacques Martin er,
hoewel bijna stekeblind, nog steeds patent uit.
Hij was altijd al een sportieve kerel. Skiën
was een van zijn hobby's. Dat kwam ook tot uiting
in het derde avontuur (dat in de albumreeks
het nummer 4 kreeg) van Lefranc. Verschillende
skiscènes lijken trouwens erg op wat
er in de oudereJames Bond-films was
te zien. In
1979 werd de cover hertekend en werd de skiscène
ingeruild voor een situatie in Venetië.
|
|
|
| De
Giftige Sneeuw was het laatste Lefranc-verhaal
dat Jacques Martin helemaal zelf tekende. Nadat
hij de Studios Hergé verliet, slaagde
Martin erin om zijn productie te verdubbelen
door Alex in de helft van de tijd te
tekenen als voorheen. Hij maakte ook nieuwe
avonturen van Lefranc die voortaan
werden getekend door Bob De Moor (waarvoor hij
aanvankelijk decors tekende en het volledige
verhaal Het Hol van de Wolf) en nadien
door Gilles Chaillet, Christophe Simon, Francis
Carin, André Taymans en Régric. |
|
|
|
|
|
|
