 |
|
Requiem,
de Vampierridder door Olivier Ledroit + Pat Mills op
nummer 747
De Duitse soldaat Heinrich Augsburg sterft
al in de openingsscène. Nadat hij op het slagveld
in de Tweede Wereldoorlog omkomt en bruusk wordt weggetrokken
uit de liefdevolle armen van zijn joodse vriendin Rebecca,
herrijst hij in een andere wereld als vampierridder.
Heinrich is dood, leve Requiem! Al vlug ontmoet hij
een soortgenoot, Otto Van Den Doodt. Hij legt Requiem
uit dat hij geluk heeft gehad, niet iedereen herrijst
immers en al zeker niet als vampierridder. Bovendien
verklaart hij Requiem dat hij van nu af aan alleen maar
jonger wordt, met pensioen kan op zijn 22ste en dat
Lord Cryptus zijn opleiding zal voltooien. Slechts één
op de tien vampierridders overleeft deze zware opleiding,
maar toch slaagt Requiem erin en kan de fun beginnen.
De tekeningen van Olivier Ledroit bulken als vanouds
van de details. Werkelijk geen enkele vierkante centimeter
wordt blanco gelaten. En de overdaad schaadt niet. |
|
|
|
 |
| |
 Monster
1: Herr Doktor Tenma door Naoki Urasawa
Kana (2007, SC), collectie Big
Kana
De jonge Kenzô Tenma werkt als hersenchirurg
in het Duitse Düsseldorf. En het gaat de
Japanner behoorlijk voor de wind. Zijn collega's
en patiënten dragen hem op handen, hij heeft
een relatie met de dochter van de directeur en
zal het zeker nog ver schoppen in de medische
wereld. Op een dag negeert de rechtschapen Tenma
de orders van zijn directeur en opereert een jongetje
met een kogel in zijn hoofd in plaats van de burgemeester.
Dit is het begin van een nachtmerrie...
Aantal
genomineerde albums van Naoki Urasawa: 13/2296 |
|
|
|
| Monster
speelt zich volledig in Europa af (hoofdzakelijk
Duitsland en Tsjechië) en het is duidelijk
dat Naoki Urasawa zich goed documenteerde. Hij
ging thema's als de val van de Berlijnse Muur,
het groeiende racisme en, vooral in het eerste
deel, kritiek op het ziekenhuisbeleid (zonder
dat het evenwel een tweede Say Hello to
Black Jack wordt) niet uit de weg. |
|
|
| Naoki
Urasawa werd zo ferm op handen gedragen in Japan
dat hij zelfs prijzen kreeg van de concurrent
van de uitgeverij die zijn werk uitgaf. Hij
won onder meer drie keer de Shogakukan Manga
Award, twee keer de Tezuka Osamu Cultural Prize
en één keer de Kodansha Manga
Award. Voorts staat voor Monster nog
de prijs voor beste reeks op het stripfestival
van Angoulême in de prijzenkast en enkele
nominaties voor de prestigieuze Eisner Awards. |
|
|
|
|
|
|
