Drie Grijze Haren door René Hausman + Yann op nummer 648
 Prachtig geaquarelleerd sprookje met venijnige kantjes. Een prinses wordt geplaagd door grijze haren. Geen enkel (tover)middel helpt, maar een van de brandstapel geredde en nog nasmeulende tovenaar heeft de oplossing. Hij leidt haar naar het beest Gyvulis die haar vernederend verkracht om haar van haar grijze haren te verlossen. Ze baart later evenwel in de bossen een zoon die wordt meegenomen door haar vader. Er is echter ook een nakomertje, de vurige Vaïva die wordt gevonden door de vrouw Ragana. Eenmaal volwassen ondervindt Vaïva dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ze ontdekt haar afkomst. Maar dan is het een en ander al te laat.
 

Lanfeust van Troy 1: Het Ivoor van Magohamoth door Didier Tarquin + Christophe Arleston
Arboris (1995, SC+HC) / Talent (1999, SC+HC), Collectie 500

In Troy heeft iedereen een bijzondere gave of die nu groot, klein, nuttig of zinloos is. De een kan bijvoorbeeld water in ijs veranderen, de ander vermaakt het dorp met zijn veelkleurige scheten,... Lanfeust is in staat met zijn blik ijzer te smeden wat hem een baantje als leerjongen in de smederij heeft opgeleverd. Maar als hij in contact komt met een eeuwenoud zwaard blijken zijn gaven veel groter te zijn dan hij ooit had gedacht. Met de oude wijze Nicoledes en zijn twee dochters C'ian en Cixi gaat hij op reis naar het conservatorium van Eckmüll waar de grootste geleerden van het rijk zijn krachten zullen bestuderen. Op weg daarheen gebeuren onvoorziene zaken. Zo kruist een levensgevaarlijke trol hun pad.

Aantal genomineerde albums van Didier Tarquin: 11/2296
Aantal genomineerde albums van Christophe Arleston: 19/2296
Het Ivoor van Magohamoth werd in het Frans uitgegeven in een oplage van amper zesduizend exemplaren. Christophe Arleston kankert nu op verzamelaars die voor deze eerste druk meer dan 500 euro overhebben terwijl de herdruk een veel betere inkleuring kent. De hardcovereditie van Arboris bedroeg naar verluidt vijfhonderd exemplaren en is al in tijden uitverkocht. Voor de herdruk van deel 1 bij Talent had de letteraar of lay-outer het precies moeilijk met de spelling van "Magohamoth". Op de cover staat "Magahominth" terwijl op de rug het al net zo foutieve "Magohamonth" staat. Op het eerste binnenblad is de naam correct vermeld.
 
In zijn eerste tekeningen liet Didier Tarquin de haren van de personages steeds rijzen wanneer ze hun krachten gebruiken. Dat stond niet in het scenario geschreven. Hij pikte het van Dragon Ball. Christophe Arleston besloot het te gebruiken en er een kenschetsende eigenschap van te maken. Gottferdom Studio, waar Christophe Arleston en verschillende medewerkers hun beroep uitoefenen, is wel degelijk genoemd naar de Vlaamse vloek "godverdomme". Het dateert uit de tijd toen vooral West-Vlaamse seizoensarbeiders in het noorden van Frankrijk kwamen werken op boerderijen. De vaak geuite vloek bleef er hangen en wordt nog steeds gebruikt door Fransen. Ook Hebus gebruikt de vloek regelmatig. In de Nederlandse Arboris-versie van Goud Azuur luidde dat helaas nog "Godsammeke". De West-Vlaamse uitgeverij Talent herstelde de fout naar "Gottferdom".
 


© De Stripspeciaalzaak 2010