 |
|
The Poor Bastard door Joe Matt op nummer 640
In zijn comicreeks Peepshow verschaft
de Amerikaanse tekenaar Joe Matt een soms zielige en
miserabele, maar altijd wel grappige blik op zijn privéleven
waarin zijn sociale onbekwaamheid, zijn pornoverslaving
en de sluimerende effecten van zijn katholieke opvoeding
een grote rol spelen. The Poor Bastard bundelt
verhalen uit de eerste zes nummers van Peepshow
en focussen op zijn relatie en het afspringen ervan
met zijn vriendin Trish. Om te kunnen leven van zijn
vak moet Matt er inkleurwerk bijnemen voor superheldencomics
(waaronder Batman / Grendel, Jonny Quest, maar
ook The Exotics van Mœbius), een genre
dat hij verfoeit. |
|
|
|
 |
| |
 Aldebaran
1: De Ramp door Léo
Dargaud (1994, 1999, SC)
Voor de aardse kolonisten op de planeet Aldebaran
verloopt alles in peis en vree. De gemeenschap
is goed gestructureerd (zij het dat er een dictatuur
aan de gang is waarin veel is verboden, inclusief
muziek), er is geen vuiltje aan de lucht. Toch
is het contact met de aarde al sinds een eeuw
verbroken. Niemand weet waarom. Op een dag stapelen
de vreemde situaties zich op. Het grootste gevaar
lijkt van de zee te komen waarin monsterlijke
en gevaarlijke wezens voorkomen. De twee adolescenten
Marc en Kim overleven de overstroming van het
kustdorpje waar ze woonden en trekken nu naar
de hoofdstad om een antwoord op hun vragen te
vinden. Onderweg komen ze gevaarlijke creaturen
tegen, maar ook een helpende hand van meneer
Pad.
Aantal
genomineerde albums van Léo: 13/2296
|
|
|
|
| Aldebaran,
later omgdoopt naar De Werelden van Aldebaran
om ook Betelgeuze en Antares
in onder te kunnen brengen, was de eerste solostrip
van Léo. Aldebaran is de naam van een
bestaande ster. Léo koos het voor de
magische klank ervan. |
|
|
| Toen
Léo aan Aldebaran begon, wist
hij in grote mate waar het verhaal naartoe zou
leiden. Maar wanneer hij eraan werkte, evolueerde
het verhaal op een natuurlijke manier. Auteurs
beweren wel eens dat het verhaal hen durft te
ontsnappen. Door te gaan signeren, ondervond
Léo het belang van het personage van
meneer Pad. Daarom gebruikte hij het ook in
de cyclus Betelgeuze wat eigenlijk
niet voorzien was. |
|
|
|
|
|
|
