 |
|
Chlorophyl 1: Tegen de Zwarte Ratten door Raymond Macherot op nummer 624
Vergis je niet, veldmuis Chlorophyl, muis Minimum, otter Torpedo en de andere diertjes mogen er dan wel schattig en aaibaar uitzien, de verhalen vertonen stekels. In dit eerste deel verovert de op macht beluste rat Anthraciet met zijn rattenleger het bos en omstreken waar de dieren wonen. Het lijkt wel op de invasie van Polen door de Duitsers. De aanhoudend dreigende en angstige sfeer wordt verstrekt door het door Raymond Macherot zorgvuldig samengesteld kleurenpalet waarin enkel donkere kleuren passen. Jawel, Watership Down en Blacksad hadden zo hun voorlopers. |
|
|
|
 |
| |
 Magasin
Général 3: De Mannen door
Régis Loisel / Jean-Louis Tripp
Casterman (2007, 2008, SC+HC)
Hoewel we ten volle genoten van de rust en het lijdzame verteltempo van de eerste delen, snakten we niettemin naar wat meer actie. Met De Mannen komen we ruimschoots aan onze trekken. We hebben het uiteraard over album 3 in de reeks, niet over die mannen. We stonden er tevoren niet bij stil dat het Canadese dorpje verstoken was van de meeste mannen. Zij keren van hun wintercampagne terug en kunnen niet meteen overweg met het restaurant van Serge, of eerder met vreemdeling Serge zelf. Ze weigeren er een voet binnen te zetten. Marie is solidair en sluit haar winkel. Wat de jaloerse mannen niet konden voorspellen, is dat hun onwilligheid en boycot zal leiden tot een splitsing van het dorp. De mannen aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant. Het komt tot laaiende ruzies, brandstichting,... en afwijzing. Maar dat is de andere helft van het verhaal.
Aantal
genomineerde albums van Régis Loisel: 14/2296
Aantal genomineerde albums van Jean-Louis
Tripp: 4/2296
|
|
|
|
| De inkleuring is helemaal vintage. Inkleurder François Lapierre komt namelijk van Québec. Zijn verdienste is dat de aquarelachtige sombere tonen waarachtig overkomen terwijl hij de platen echt wel op zijn computer inkleurde. Zes andere inkleurders werden getest vooraleer hij de taak kreeg. |
|
|
| De relatie tussen Frankrijk en Québec kwam pas na de Tweede Wereldoorlog weer goed. Nadat Napoleon Bonaparte in 1803 de Franse koloniën aan de Engelsen verkocht, was het zo goed als afgelopen met het Engels in Noord-Amerika. Voor hetzelfde geld (bij wijze van spreken dan) sprak men er nu overal Frans. Hoe dan ook hadden de Franstalige kolonisten het gevoel dat ze met die verkoop in de steek werden gelaten. Nog steeds moet je als Fransman opletten om commentaar te geven over hen of over de plaatselijke cultuur. Maar Magasin Général valt er dus goed in de smaak, anders dan het personage Serge dat zich vooral bij de mannen van het dorp moet bewijzen. |
|
|
|
|
|
|
