Aan het eind van De Sigaren van de Farao kondigde Hergé in Le Petit Vingtième (de jeugdbijlage van de Waalse krant Le XXe Siècle) aan dat Kuifje weldra zijn reis zal voortzetten in het verre oosten. Pater Gosset, aalmoezenier van de Chinese studenten aan de universiteit van Leuven, vroeg hem enkele weken later in een brief om zich toch vooral goed over China te documenteren. Gosset stelde Hergé in 1934 voor aan de jonge Chinese student Tchang Tchong-Jen, die aan de Brusselse kunstacademie studeerde. Tchang werd een vriend voor het leven. Hergé kon dankzij Tchangs inbreng alle heersende clichés over China ontkrachten. In ruil beloonde Hergé zijn nieuwe vriend met een belangrijke hoofdrol.

In het album komen Chinese slogans voor, gekalligrafeerd door Tchang. De boodschappen roepen in de Chinese taal op tot een boycot van Japanse producten (ten tijde van de voorpublicatie woedde de Chinees-Japanse oorlog nog), ze vallen het imperialisme aan of wijzen op de grondbeginselen van de regering van Soen Yat-sen. De Japanse ambassade in Brussel las het verhaal in voorpublicatie en tekende protest aan. Een Belgische generaal, die de Belgisch-Chinese verstandhouding nochtans toegenegen is, verzocht de directeur van Le XXe Siècle de publicatie van het verhaal stop te zetten. De Chinese leiders waren dan weer vol lof en nodigden Hergé in 1939 officieel uit in hun land. 35 jaar later bezocht hij effectief het dan communistische land.