Frank Pé leerde speciaal voor Zoo nieuwe inkleurtechnieken aan. Samen met de voorbereidingen, een vernieuwde tekenstijl, documentatie verzamelen en het ontwerpen van een dierentuin (waarvoor hij zich baseerde op die in Antwerpen) kostte het de tekenaar een jaar voorbereidingswerk alvorens aan de strip te kunnen tekenen. Oorspronkelijk was Zoo bedoeld als tweeluik van samen 110 pagina's waarvan de twee albums met maximum een halfjaar verschil zouden verschijnen in de collectie Vrije Vlucht. Van zodra Philippe Bonifay doorhad dat het publiek hem al meteen volgde, voegde hij er vanaf deel twee het verhaal aan toe over de keuze van Célestin om liever dokter voor mensen te worden dan voor dieren.

Naast het tekenen gebeurde ook het schrijven in onderbroken gedeeltes. Philippe Bonifay wachtte telkens met het schrijven van een volgend verhaalsegment tot Frank Pé hem bij kon benen door het vorige segment te tekenen. Tijdens zo'n soort evolutionair creatieproces gingen uiteraard discussies gepaard. Dozen vol faxpagina's werden uitgewisseld en vooral in het begin mondde het wel eens uit in enkele ruzies. Bonifays vrouw kwam soms tussen om de gemoederen te bedaren. Franks eerste artistieke goesting uitte hij niet in het stripverhaal, maar in de beeldhouwerij waarvoor hij een sterke fascinatie ontwikkelde, met name voor het werk van de Franse beeldhouwer Auguste Rodin (wereldberoemd van De Denker). Uiteindelijk won het tekenen het van het beeldhouwen. Vandaag oefent hij de hobby nog steeds uit, meestal voor bronzen beeldjes die in een beperkte oplage gecommercialiseerd worden voor de fans.