 |
|
De 27ste Letter door Will + Stephen Desberg op
nummer 555
Berlijn, de jaren 1930. Terwijl het nazisme de hele natie naar de keel grijpt, wordt de kleine Fred Capitole verwelkomd door de bewoners van een luxebordeel. Van daaruit slaat hij de opmars van de bruine pest gade terwijl hij dankzij een zigeunerinnetje zijn gevoelsleven ontplooit. In vergelijking met de meer erotisch getinte verhalen Liefde in het Spel en De Hemel in de Hel, nog twee albums waarmee Will op zowat het einde van zijn carrière voor het eerst op een volwassen publiek mikte, heeft De 27ste Letter meer vlees aan het verhaal. En prachtig geschilderd is het ook nog! |
|
|
|
 |
| |
 De
Dagelijkse Worsteling 1
door Manu Larcenet
Oog & Blik (2004, HC)
Marco is een fotograaf die van het leven wil genieten en daarom zijn werk opzegt, zijn bezoeken aan de psychiater aflast en een huis huurt in de Provence. Niemand in zijn omgeving begrijpt deze stap, maar voor Marco is het niet meer dan logisch. Hij wil genieten van het leven, zonder zich te moeten bekommeren om de dagelijkse stress. We volgen hem in deze periode en maken zo kennis met Marco's broer, met de kat Adolf (zo genoemd vanwege zijn slechte karakter) en met Emilie, een plaatselijke veearts. Voeg aan deze cast nog een mysterieuze oude man toe en we krijgen de ideale mix voor een louterend ontdekkingsverhaal. Marco leert dat het leven veel rijker en complexer is dan hij zich ooit had kunnen voorstellen.
Aantal
genomineerde albums van Manu Larcenet:
8/2296 |
|
|
|
| De psychiatrische sessies in dit album zijn autobiografisch. Veertien jaar lang lag Manu Larcenet drie keer per week bij de psychoanalyticus op de bank om zijn angstaanvallen en onvrede met de wereld te bezweren. Volgens hem is het de enige waargebeurde scène in deel 1. De Dagelijkse Worsteling 1 won in 2004 de prijs voor het beste album in Angoulême. Dankzij deze prijs besliste Oog & Blik om het album later dat jaar te vertalen. |
|
|
| Marco is een fotograaf, geen striptekenaar. Manu Larcenet vond dit beroep dicht genoeg staan bij dat van een striptekenaar omdat ze allebei werken met beelden. De zogezegde foto's van Marco lieten de auteur toe om momenten van reflectie in te lassen met een voice-over. Het scheelde ook in het tekenen van extra pagina's om hetzelfde te willen vertellen. Speciaal voor het eerste deel maakte Larcenet fotoreportages om zich in te leven in het vak van een fotograaf. Die foto's gebruikte hij niet voor de strip. |
|
|
|
|
|
|
