Het album De Jager bevestigde definitief het succes van de reeks. Van praktisch de ene dag op de andere gingen er negentigduizend albums over de toonbank en van deel 1 en 2 ook nog eens vijfentwintigduizend elk. De cheque met de auteursrechten vermeldde een aardige som, omgerekend 52.500 euro per kop. Ze werden miljonairs (in oude Belgische franken uitgedrukt). Régis Loisel kocht met zijn deel een huisje in Enghien en Serge Le Tendre een appartement in de buurt van Pré-Saint-Gervais. Jawel, toen kon je met zo'n bedragen nog vastgoed kopen. Van elk album zijn sindsdien zo'n driehonderdduizend exemplaren verkocht. Vanaf De Jager kwam er bij diverse uitgeverijen een grote vraag naar meer heroïc fantasy. Serge Le Tendre wilde zich niet laten vangen in één genre. Zo schreef hij een western voor Michel Blanc-Dumont, maar het verhaal werd geweigerd. Tot op de dag van vandaag vertrouwen hedendaagse tekenaars het duo toe dat ze tekenaar geworden zijn dankzij Op Zoek naar de Tijdvogel.

Serge Tisseron schreef ooit een psychoanalytisch boek over de strip waarin hij ook Op Zoek naar de Tijdvogel tegen een ander daglicht stelde. Hij vond dat het privéleven van elk van de auteurs zich op een of andere manier vermengde met het leven van de personages. Bij allebei ontbrak er in hun jeugd een constant aanwezige vaderfiguur. Zie het verhaal van Bolster. Maar Tisseron haalde ook de seksuele connotaties aan in de reeks. Hermelijn en haar bontmantel, vriend Javin (dat in het Frans dichtbij de klanken van vagin = vagina ligt). Régis Loisels bestiarium riep gelijkenissen op met fallussen. Om nog maar te zwijgen over het langwerpige hoofd van de Jager en de fallus bij uitstek, de Hemelvinger.