Oorspronkelijk zou Magasin Général zich in een Frans dorpje afspelen in de jaren 1930 of 1950. Jean-Louis Tripp kwam met het voorstel om dat in te ruilen voor de Canadese provincie Québec. Het beviel Régis Loisel, ook om houten huisjes te kunnen tekenen in de periode van de Grote Depressie in Noord-Amerika (na de crash van Wall Street in 1929). De reden waarom Loisels decors er in de meeste gevallen rijkgevuld uitzien, komt door zijn jeugd in de jaren 1950 toen hij op het platteland woonde. Daar leefde het gezin op een eenvoudige manier en was met weinig tevreden. Deze warmte probeerde hij over te dragen in zijn decors door zo vaak als kan houten tonnen of schuttingen te gebruiken. Eigenlijk was er bij de start niet meer dan een overlijden en een begrafenis als basis om mee te werken. Een keer deze twee scènes werden geschreven, wist het duo nog niet zo goed in welke richting het verder moest. Om die reden staat er een uitgebreide introductie van het dorp en zijn inwoners in deel 1 beschreven. Het hielp het duo ook om op eenzelfde lijn te komen wat hun visie op het dorp betrof. Gedurende enkele dagen tekende Loisel grote vellen met grondplannen voor het dorp en stambomen van de inwoners. Een keer dat was gedaan, hadden ze een voor hen bestaand dorp gecreëerd waarin ze personages konden doen evolueren.

Documentatie werd op drie manieren vergaard. Ten eerste door in typische dorpjes en huisjes te filmen of te fotograferen. Ten tweede door een immense verzameling foto's en illustraties over Québec en daarbuiten aan te leggen. Zo kocht Régis Loisel een Dinky Toys-speelgoedauto om die vanuit alle hoeken te kunnen natekenen. Ten derde werden talloze specialisten gecontacteerd waaronder de conservator van het Musée des Civilisations de Québec. Tientallen en tientallen vragen werden aan hem gesteld. Wat in de documentatievergaring opviel, was dat de inwoners van Québec geen grote traditie hebben in het conserveren van oude gebouwen. De weinige oude huizen en winkeltjes werden dikwijls getransformeerd in een bar of een museum. Dat Marie aanvankelijk een bar zou openhouden, was een denkpiste die in de loop van het verhaal werd opgegeven. In Québec bestaat geen echte cafétraditie. Een Magasin Général, een kruidenier waar je zowat alles kon kopen, was een beter idee. Maar door deze aanpassing moest het werk herbeginnen. Prenten en effecten moesten herschreven worden. Volgens Loisel leidde het enkel naar een beter resultaat.