 |
|
Blauwe Pillen door Frederik Peeters op nummer 510
Pilules Bleues was nog niet vertaald
toen we de wedstrijd organiseerden. Bij een volgende
editie verwachten we een hogere notering. De Zwitser
Frederik Peeters vertelde in deze autobiografische strip
over zijn eerste ontmoeting met de mooie Cati die hij
enkele jaren later opnieuw ontmoet. Ze heeft inmiddels
een driejarig zoontje, is pas gescheeden en allebei
zijn ze hiv-positief. Het belet Peeters niet om verliefd
op haar te worden en met haar een relatie op te bouwen.
Los van de beladen ziekte, die steeds op de achtergrond
meeloert én die soms opduikt in de dikke zwarte
pennenstreken, is dit een opvallend luchtig en gemakkelijk
leesbaar boek. Peeters zet immers zijn personages centraal
in de kaders. Hierdoor verdwaal je nooit in de tekeningen.
Die grafische keuze levert bovendien pareltjes van pagina’s
op. |
|
|
|
 |
| |
 Zwartkijken
Kompleet / Integraal
door André Franquin
Arboris (1988, SC+HC) / Glad IJs
(2008, HC)
Het rabiate antimilitaristische aspect weegt dik
dertig jaar na datum (de eerste gags verschenen
al in 1977) wellicht te zwaar doorweegt, hoewel
domme oorlogsinitiatieven van André Franquin
zouden gelijk geven. Andere behandelde onderwerpen
zijn doping, falende ziekenzorg door budgetkwesties,
de doodstraf, milieuverontreiniging, de evolutieleer,
hoge benzineprijzen en de wereld die om zeep gaat.
Nog steeds actueel? Wij dachten van wel. Wat Franquin
in zwart-wit flikt, is een zinderend spektakel.
Uren besteedde hij aan het zwarten van vlakken
zonder dat daar een dikkere penseel aan te pas
kwam. Hij en zijn Rotring-pennetje versus het
witte vel, dat was de strijd die hij leverde.
Zwartkijken kent geen vast hoofdpersonage
en gelukkig maar. Hij zou het niet lang trekken
in de onzalige wereld die Franquin schetste. Guust
Flater, it ain't.
Aantal genomineerde albums van André Franquin:
31/2296 |
|
|
|
| André
Franquins Idées Noires gaan
van start in de 'clandenstiene' bijlage Le
Trombone Illustré bij Spirou,
de Franstalige editie van Robbedoes.
De bijlage duurde niet langer dan dertig nummers.
Onder meer de tegenkanting van conservatieve
abonnees, een waakzame Spirou-redactie
en jaloerse tekenaars — die niet mochten
meedoen — deden het blad de das om. Maar
't was voldoende om op een ander niveau artistiek
uit de hoek te komen. Franquin verzorgde niet
alleen een wekelijkse titeltekening, ook een
bijna wekelijkse Idées Noires
verscheen van zijn hand. Andere afleveringen
werden getekend door Dany, René Hausman
en Didgé die elk welgeteld één
gag tekenden. Het Franse blad Fluide Glacial
onder het hoofdredacteurschap van Marcel Gotlib
en het Nederlandse stripmaandblad Rhaa Lovely
(gestopt na achttien nummers) en De Vrije
Balloen genoten de eer een verderzetting
van Idées Noires alias Zwartkijken
te publiceren. |
|
|
| Een
half albumpje met nieuwe gags volgde in 1984
een eerste uitgave uit 1981 op, in de eerste
plaats om toenemende piraatuitgaven de kop in
te drukken. De eerste druk van Zwartkijken
Kompleet raakte in amper drie maanden compleet
uitverkocht bij Arboris. Van de Franse eerste
druk vlogen veertigduizend exemplaren de deur
uit in slechts één maand. Voor
elke vertaling tekende Franquin een nieuwe titeltekening.
Verzamelaars dienen dus de Franse, Duitse en
anderstalige uitgaven eveneens aan te schaffen. |
|
|
|
|
|
|
