300 door Frank Miller op nummer 509
Dit patriottische verhaal vol geweld, heldenmoed, zelfopoffering, strijdlust en verraad is zéér vrij gebaseerd op de werkelijke slag bij Thermipolis waar koning Leonidas van Sparta in 480 voor Christus met slechts driehonderd getrouwen (allen bonken van krijgers) slag leverde tegen een overmacht van Perzen. Maar de film The 300 Spartans uit 1962 maakte nog het meest indruk op de kleine Frank Miller die er 36 jaar later een geheel eigen versie van maakte op liggend formaat. Dioe versie werd op zich ook weer verfilmd, haast frame voor frame zoals het in de strip werd voorgedaan. Die film was op zijn beurt een binnenkopper voor de parodie Meet The Spartans waarin de kamaraderie er als homoseksueel aspect ferm werd uitgelicht.
 
XIII 1: Zwarte Vrijdag door William Vance + Jean Van Hamme
Dargaud (1984, SC)

Een zwaargewonde man spoelt aan op de Amerikaanse kust en wordt verzorgd door dokter Martha. Op zijn sleutelbeen ontdekt ze een tatoeage dat het Romeinse cijfer XIII voorstelt. Verder blijkt hij zijn geheugen kwijt te zijn en herinnert zich niets meer van zijn identiteit, laat staan hoe hij aan zijn verwonding kwam. Huurmoordenaars zitten XIII op de hielen — die zijn hèm niet vergeten — want XIII is de spilfiguur in een samenzwering: de moord op de Amerikaanse president.

Aantal genomineerde albums van William Vance: 25/2296
Aantal genomineerde albums van Jean Van Hamme: 65/2296
Een eerste samenwerking tussen William Vance en Jean Van Hamme had al kunnen gebeuren bij Bruno Brazil. In 1977 zou Van Hamme Greg als scenarist opvolgen voor deze avonturenreeks. Hij had zelfs al de synopsis voor het verhaal De Rode Ketting geschreven, maar uiteindelijk bedankte hij voor de eer en kwam in 1984 op de proppen met XIII. Tussendoor was XIII nog in de running om bij Le Lombard te verschijnen onder de naam Cobra voor het gelijknamige striptijdschrift dat in de maak was (maar er nooit zou komen). Ook aan Novedi en Dupuis werd de serie aangeboden. Dankzij Greg kon Van Hamme tevoren al schrijven voor de reeksen Mr. Magellan, Tony Stark, Michael Logan en Domino. Elk van deze reeksen stopte er nogal snel mee. Mr. Magellan door het plotse overlijden van tekenaar Géri die aan kanker leed, Tony Stark omdat Van Hamme het niet langer pikte dat hij niet als scenarist mocht worden vermeld in de Duitse voorpublicatie van de verhalen in het stripblad Zack (hij werd in het zwart betaald door Edouard Aidans in Duitse marken, maar kreeg slechts 15 procent in plaats van de afgesproken 25 procent), Michael Logan omdat het onmogelijk was om nog langer samen te werken met een gefrustreerde André Beautemps en Domino omdat de albumverkoop dramatisch slecht was en omdat Van Hamme niet overeen kwam met André Chéret... net zomin als met Dino Attanasio die weigerde om Van Hamme te betalen voor het scenario van een twintigtal gags van Ton en Tineke en die zelfs verontwaardigd was dat Van Hamme om zijn rechtmatige centen vroeg.
 
Het begin van het verhaal pikte Jean Van Hamme uit Robert Ludlums The Bourne Identity dat inmiddels is verfilmd. Eigenlijk is het hele opzet voor de succesvolle thriller meer dan zomaar 'gebaseerd' op het boek. Van Hamme pareerde de opvallende gelijkenissen met niet al te veel spijt. Ook in Hugo Pratts Corto Maltese-verhaal Een Meeuw op het Strand, het laatste avontuur in de bundel In het Teken van de Steenbok uit 1982, komt geheugenverlies aan bod na een schotwond aan het hoofd.
 


© De Stripspeciaalzaak 2010