|
|
300 door Frank Miller op nummer 509
Dit patriottische verhaal vol geweld, heldenmoed,
zelfopoffering, strijdlust en verraad is zéér
vrij gebaseerd op de werkelijke slag bij Thermipolis
waar koning Leonidas van Sparta in 480 voor Christus
met slechts driehonderd getrouwen (allen bonken van
krijgers) slag leverde tegen een overmacht van Perzen.
Maar de film The 300 Spartans uit 1962 maakte
nog het meest indruk op de kleine Frank Miller die er
36 jaar later een geheel eigen versie van maakte op
liggend formaat. Dioe versie werd op zich ook weer verfilmd,
haast frame voor frame zoals het in de strip werd voorgedaan.
Die film was op zijn beurt een binnenkopper voor de
parodie Meet The Spartans waarin de kamaraderie
er als homoseksueel aspect ferm werd uitgelicht. |
|
|
|
|
|
XIII
1: Zwarte Vrijdag door William Vance +
Jean Van Hamme
Dargaud (1984, SC)
Een zwaargewonde man spoelt aan op de Amerikaanse
kust en wordt verzorgd door dokter Martha. Op
zijn sleutelbeen ontdekt ze een tatoeage dat het
Romeinse cijfer XIII voorstelt. Verder blijkt
hij zijn geheugen kwijt te zijn en herinnert zich
niets meer van zijn identiteit, laat staan hoe
hij aan zijn verwonding kwam. Huurmoordenaars
zitten XIII op de hielen — die zijn hèm
niet vergeten — want XIII is de spilfiguur
in een samenzwering: de moord op de Amerikaanse
president.
Aantal
genomineerde albums van William Vance: 25/2296
Aantal genomineerde albums van Jean Van Hamme:
65/2296 |
|
|
|
Een
eerste samenwerking tussen William Vance en
Jean Van Hamme had al kunnen gebeuren bij Bruno
Brazil. In 1977 zou Van Hamme Greg als
scenarist opvolgen voor deze avonturenreeks.
Hij had zelfs al de synopsis voor het verhaal
De Rode Ketting geschreven, maar uiteindelijk
bedankte hij voor de eer en kwam in 1984 op
de proppen met XIII. Tussendoor was
XIII nog in de running om bij Le Lombard
te verschijnen onder de naam Cobra
voor het gelijknamige striptijdschrift dat in
de maak was (maar er nooit zou komen). Ook aan
Novedi en Dupuis werd de serie aangeboden. Dankzij
Greg kon Van Hamme tevoren al schrijven voor
de reeksen Mr. Magellan, Tony Stark,
Michael Logan en Domino. Elk van
deze reeksen stopte er nogal snel mee. Mr.
Magellan door het plotse overlijden van
tekenaar Géri die aan kanker leed, Tony
Stark omdat Van Hamme het niet langer pikte
dat hij niet als scenarist mocht worden vermeld
in de Duitse voorpublicatie van de verhalen
in het stripblad Zack (hij werd in
het zwart betaald door Edouard Aidans in Duitse
marken, maar kreeg slechts 15 procent in plaats
van de afgesproken 25 procent), Michael
Logan omdat het onmogelijk was om nog langer
samen te werken met een gefrustreerde André
Beautemps en Domino omdat de albumverkoop
dramatisch slecht was en omdat Van Hamme niet
overeen kwam met André Chéret...
net zomin als met Dino Attanasio die weigerde
om Van Hamme te betalen voor het scenario van
een twintigtal gags van Ton en Tineke
en die zelfs verontwaardigd was dat Van Hamme
om zijn rechtmatige centen vroeg. |
|
|
Het
begin van het verhaal pikte Jean Van Hamme uit
Robert Ludlums The Bourne Identity
dat inmiddels is verfilmd. Eigenlijk is het
hele opzet voor de succesvolle thriller meer
dan zomaar 'gebaseerd' op het boek. Van Hamme
pareerde de opvallende gelijkenissen met niet
al te veel spijt. Ook in Hugo Pratts Corto
Maltese-verhaal Een Meeuw op het Strand,
het laatste avontuur in de bundel In het
Teken van de Steenbok uit 1982,
komt geheugenverlies aan bod na een schotwond
aan het hoofd. |
|
|
|
|
|
|