Aanvankelijk wilde Jean Van Hamme zijn verhaal in een Tolkien-achtige atmosfeer laten afspelen, tot Casterman (de uitgever van het maandblad Wordt Vervolgd waarin De Chninkel werd voorgepubliceerd) de onverwachte vraag stelde welke maatschappelijke betekenis De Chninkel heeft. Na nog eens een paar maanden had Van Hamme het idee te putten uit het Nieuwe Testament, meerbepaald het messiasthema. Hij baseerde zich ook losjes op de film 2001, A Space Odyssey (de zwarte monoliet). Hij schreef zijn scenario net vóór zijn benoeming bij Dupuis alwaar hij net geen jaar lang als directeur het uitgavebeleid mee mocht bepalen. Onder zijn toezicht en initiatief ontstond de auteurscollectie Vrije Vlucht (waarmee hij ten eerste Cosey binnenhaalde), hij kocht Hermann weg van uitgeverij Novedi en bracht zo Jeremiah bij Dupuis en hij besliste om toch door te gaan met het nochtans noodlijdende weekblad Robbedoes/Spirou.

Voortbordurend op het Nieuwe Testament-thema knipoogde Grzegorz Rosinski in de scène op het strand met de avondmaaltijd naar de muurschilderij Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci. Jean Van Hamme debuteerde in 1967 in de stripwereld met Epoxy, een licht erotisch verhaal voor toptekenaar Paul Cuvelier dat deze laatste het statuut bezorgt van een van de stamvaders van de erotische kwaliteitsstrips. In 1972 reisde Rosinski voor het eerst naar het westen en stapte een boekenwinkel binnen. Hij kocht er Epoxy dat hij al kende uit een westers tijdschrift dat hij in Warschau op de kop tikte. De tot Belg genaturaliseerde Poolse tekenaar zag dankzij De Chninkel een oude droom in vervulling gaan: een fantasystrip in zwart-wit.