Johan en Allis redden in het begin van dit verhaal een herderinnetje van een roedel wolven die haar kudde schapen aanvalt. Get, want zo heet het meisje, en haar vader Erik blijken nog steeds lijfeigenen te zijn, een praktijk die nochtans afgeschaft is onder koning Arthur. Johan gaat op onderzoek uit maar de Vrouwe van het Moer, die over het leen heerst, blijkt echter reeds lang overleden te zijn. Het vreemde bouwwerk waar die huisde, blijkt nu de schuilplaats van een stel rovers die in haar naam een terreurbewind in de omgeving voeren. Dat probleem lossen Johan en Allis vrij snel op. De bal gaat eigenlijk pas aan het rollen wanneer Johan binnenin de graftombe van de Vrouwe een oude bekende ontmoet: Galaxa.
Scenarist Marc Legendre heeft, sinds hij de reeks met De Uitverkorene (deel 250, 2016) overnam, een heleboel eigen personages geïntroduceerd. Zelf is hij vooral een fan van de vroegste De Rode Ridder-verhalen en de eerste koning Arthur-cyclus, dus nog voordat Karel Biddeloo met De Huurlingen (deel 44, 1969) de reeks officieel overneemt en die met een ferme scheut (heroic) fantasy, western en zelfs sciencefiction injecteert. Dat verklaart misschien waarom Legendre twee van de meest typische Biddeloo-personages, namelijk Demoniah en Galaxa, toch een hele tijd lang links laat liggen. Tegen dat we aan dit deel 262 beland zijn, heeft Legendre natuurlijk zijn stempel op de reeks kunnen drukken en acht hij de tijd rijp om ook deze personages eens onder handen te nemen.
De Galaxa zoals Legendre ze brengt, is helemaal niet in haar normale doen, want ze berispt Johan voor zijn jaloers en problematisch gedrag tegenover de andere ridders van de Ronde Tafel. Allis is daar volgens Galaxa de oorzaak van, en ze suggereert dat Johan zich van zijn nieuwe protegé zou ontdoen. Door deze vreemde raad beseft Johan dat ze niet de echte Galaxa is die hij voor zich heeft staan: “Je klinkt niet als Galaxa. Maak je bekend of draag de gevolgen”, waarop Galaxa haar ware gedaante toont. Blijkt het hier nu toch weer niet te gaan om Demoniah, zeker! Deze duivelin in mensengedaante kruist sinds De Leeuw Van Vlaanderen (deel 109, 1984) meermaals Johans pad en is in alle opzichten de tegenpool van Galaxa.
Achteraf weet Johan niet goed meer of deze ontmoeting met Galaxa/Demoniah nu een droom was of niet. Wanneer hij en Allis even later boven een afgrond bengelen, met enkel Johans zwaard als steun, duikt Galaxa opnieuw op om hen te redden. Of is het alweer de vermomde Demoniah?
Voor Merlijn is Allis de "uitverkorene", die het kwaad uit de wereld kan laten verdwijnen. Allis en Johan zijn tot elkaar voorbestemd, maar zij brengt een slechte, jaloerse kant in Johan naar boven. “Elke ridder is in staat tot het plegen van misdaden”, aldus Merlijn, die Johan daarvoor in een vorig verhaal al van Camelot heeft verbannen. Johan en Allis zijn het Yin en Yang, een versmolten twee-eenheid , zoals met hun Januskop op de achterflap van de albums goed wordt samengevat. Demoniah besluit met "de laatste waarschuwing" uit de titel expliciet wat niemand hardop durft zeggen: er is geen plaats voor zowel Johan als Allis. Een van beiden moet verdwijnen.
Hoe Legendre uiteindelijk het dilemma Johan-Allis oplost, lezen we in het voorlaatste verhaal dat hij voor zijn rekening neemt: Het Einde van Alles (deel 276, 2022). Daaruit blijkt een pessimistische visie op la condition humaine: de mens is voorbestemd tot het kwaad en daar kan geen enkele uitverkorene iets aan veranderen.
Maar vooraleer al te diep in de put der pessimisme te duiken: zonder kwaad blijft Johan maar werkloos aan de kant staan, dus dat belooft alweer voor de volgende albums, die vanaf Het Bloedmoeras (deel 278, 2023) door Peter Van Gucht worden geschreven. Welke plaats Galaxa daarin zal krijgen, is niet duidelijk, maar het feit dat Van Gucht ook de spin-off Galaxa voor zijn rekening neemt, doet vermoeden dat we opnieuw meer van deze magische figuur te zien zullen krijgen...
IVO DE WISPELAERE |
