De Schemerzone is een onheilspellende plek waar de bovennatuurlijke machten van Galaxa en Demoniah zijn uitgeschakeld. Daar zullen de fee en de duivelin, vrouw tegen vrouw, een strijd op leven en dood ondernemen. Achter een rokerige doodshoofdrots ligt de vallei der Schemerzone. Johan, Galaxa en Merlijn raken daar niet zonder slag of stoot. Vooreerst moet Merlijn het opnemen tegen een boeddhistische monnik. Na een paar wederzijdse kennisvragen daagt de lama Merlijn uit om een geestelijke strijd te ondernemen door hun gave voor levitatie in te zetten. Johan staat een hevig zwaardgevecht met opperninja Kinugasa, de vader van Yorimoto, te wachten (zie Ninja!, deel 111, 1985) waarbij Johan moet opmerken: “Zonder twijfel is Kinugasa de gevaarlijkste tegenstander, die ik ooit tegenover mij heb gehad!”
Op datzelfde moment ontspint zich het gevecht waar het ’m om te doen is. Demoniah gaat in een grottencomplex Galaxa te lijf, maar die verweert zich meteen. De catfight gaat verder met wurgpogingen en elkaar rollebollend duwen naar een afgrond met brandende lava, een knallende vuistslag, acrobatische gevechtstechnieken en elkaar meppen geven. Uiteindelijk trekt Galaxa aan het langste eind en leidt ze een met de handen geboeide Demoniah naar een rustplek. Na die fysieke confrontatie is het tijd voor een andere benadering: een psychologische machtsstrijd.
Demoniah is dan wel verslagen, maar daarom niet uitgeteld. terwijl Johan over haar en de zwaargewonde Kinugasa waakt, zoekt ze een uitweg door haar charmes uit te spelen. Ze zoekt toenadering tot Johan, vooreerst door hem aan te bieden zijn wonden te verbinden als hij haar boeien losmaakt. “Hou je me voor ’n achterlijke dwaas?” antwoordt Johan nogal brutaal. Maar Demoniah gaat onverstoord verder. Ze probeert hem te overtuigen om te kiezen voor de dark side met een redelijk lang betoog waarin ze ook stelt: “Net als jij heb ik óók m’n idealen, al zijn ze erg verschillend! Ze beletten me echter niet respect en bewondering voor jou te voelen!” Terwijl ze haar geboeide handen op de borst van Johan legt, besluit ze met de woorden: “Je staat aan de verkeerde kant. Ik kan je véél meer bieden dan Galaxa... op elk gebied! Wil je een bewijs?”
Wat dat bewijs is, daar hebben we het raden naar, want Johan wijst haar resoluut af. Hij stelt dat het enige bewijs dat hij nodig heeft de stem van zijn geweten is. Meteen daarna komt Galaxa uitdagend voor Demoniah staan. Die tête-à-tête is in beeld nagenoeg een tiet tegen tiet wanneer Galaxa info van haar wil verkrijgen dat zal leiden naar het volgende deel, Nirwana (deel 113, 1985).
Demoniah weet in de stripreeks heel goed wat voor vlees ze in de kuip heeft als het over Johan gaat. In Gilgamesj (deel 118, 1986) weet ze zelfs hoe hij denkt. Ze kent hem door en door en weet hoe hij zal reageren. Hem vragen om zich bij haar aan te sluiten, blijft weliswaar een vruchteloos verzoek. In Antiochië wil Demoniah het op een akkoordje gooien met de gevangengenomen Johan en de alien Gorrax. Ze zal het leven van beiden sparen en onsterfelijkheid zal hun deel zijn. Zoniet worden ze het avondmaal van honderden ratten in de kerker waarin ze zitten opgesloten. Johan laat Gorrax zeggen wat ze van haar voorstel vinden: “Wel, ik verkiesss het gezelssschap van ratten, boven dat van een ssserpent!”. En woedend loopt Demoniah de kerkers uit. Gorrax weet best wel dat Demoniah niet te vertrouwen is. Een door Demoniah gehypnotiseerd meisje bevrijdt de twee heren, want Demoniah wist best dat Johan niet zou ingaan op haar verzoek.
Later in het verhaal struikelt Demoniahs paard tijdens een hevige zandstorm in de woestijn en ze belandt in het zand dat haar dreigt te bedelven. Opgeruimd staat netjes? Toch niet. Terwijl Johan denkt “Misschien bega ik een dwaasheid”, rent hij haar tegemoet om haar te helpen. Demoniah klemt zich aan Johan vast terwijl hij haar als redder in nood naar zijn schuilplaats draagt.
Johan ontfermt zich vervolgens zorgzaam over de schijnbaar bewusteloze Demoniah. Hij merkt haar geniepige, verscholen glimlach niet die de lezer duidelijk maakt dat ze in haar opzet is geslaagd. Wanneer ze weer is “bijgekomen” en het gezelschap waarschuwt voor wat komen zal, vraagt ze Johan schalks: “Wanneer ga je me vastbinden, Johan? Ik ben immers je gevangene?” Johan heeft haar spelletje dan ook wel door: “Je vastbinden... is dat wel nodig, Demoniah? Want ik heb de indruk dat je uit vrije wil hier bij ons bent!” Daarop geeft ze in een pin-uppose, schuin kijkend over haar blote schouder, toe dat ze “dame in nood” speelde. Net zoals ze had verwacht, snelde Johan haar te hulp. Dat zegt ze dan weer terwijl ze haar hand op Johans schouder legt. Hij maakt haar uit voor bedriegster en Demoniah sust hem: “Wees niet boos, Johan! Je weet toch dat ik alle middelen gebruik om m’n doel te bereiken?” om daarna weer over te gaan tot de orde van de dag om het verdere verloop van het verhaal niet in het gedrang te brengen. Maar toch: wat een fascinerend intermezzo!
Demoniah en Johan zullen hoe dan ook de krachten moeten bundelen om hun doel te bereiken. In Oeroek wemelt het namelijk van de valstrikken en de gevaren, zoals een reuzenspin en een levend geraamte. Wanneer dat geraamte zich op Johan stort, schakelt Demoniah het met een knotsslag uit. Zelf wordt ze aangevallen door een reuzenslang die Johan een kopje kleiner maakt. Demoniah omhelst hem uit dankbaarheid. Johan laat het toe. In de finale wordt Demoniah door vuur verteerd. In de laatste prent vraagt Johan zich af: “En... Demoniah?... Is zij werkelijk omgekomen... of zal ik haar nog ooit weerzien?” Wat dacht je, Johan? In Oniria (deel 123, 1987) is ze weer van de partij.
Johan laat zich telkens weer misleiden door Demoniahs uiterlijke schijn. In werkelijkheid is ze een afgrijselijke duivelin in mensengedaante. Ze kan zich ook in andere mensengedaanten vertonen, zelfs als Galaxa in De Laatste Waarschuwing (deel 262, 2019), het ultieme soort bedrog. Is het omwille van die oppervlakkige schoonheid dat hij haar leven spaart? Of kunnen we het begrijpen als een soort haat-liefdeverhouding met wederzijds ontzag, een beetje respect ook, de spanning en het vuurwerk elke keer ze tegenover elkaar staan in extreme gebeurtenissen?
In ieder geval boeit het spel tussen deze twee opponenten meer dan de band die Johan met Galaxa heeft, wat ook de veel grotere aanwezigheid van de duivelin in de reeks verklaart. Jammer genoeg laten de auteurs na Karel Biddeloo dat spannende spel van aantrekken en afstoten verwateren. In Gilgamesj ligt dat spel er nog het dikst op. In De Schemerzone wordt het al flink ingeleid.
DAVID STEENHUYSE |
