Zoals wel vaker in Johans rijkgevulde carrière als dolende ridder dwingt de invallende duisternis hem tot het zoeken naar een oord om te overnachten. Het wordt ditmaal het gastvrije Tanelor, waar hij ontvangen wordt door vrouwe Aholiah en haar zoon Kornos. Het gekerm van een stervende man in een aangrenzende kamer trekt meteen de aandacht. Het is Albar, de man van Aholiah, die een langzame doodstrijd voert. Albar ijlt en beweert dat hij vervloekt werd door Bahaal, die net als hijzelf op zoek is naar het sprekende zwaard. Tintor, dat sprekende zwaard, vervult de wensen van zijn eigenaar en kan de toekomst voorspellen. Johan is meteen gealarmeerd. Tintor mag niet in de handen van de Prins der Duisternis vallen.
De eerste tussenstop op Johans queeste is de pottenbakkerij van Ord. Deze laatste blijkt niet al te zuiver op de graat en tracht de ridder door een giftige spin te vermoorden. Johan weet net op tijd een dodelijke spinnenbeet te vermijden, maar voor zijn reisgenoot Kornos komt alle hulp te laat. Johan zet zijn tocht vierklauwens verder en trekt door een verlaten landschap, waar de wetten van de natuur geen vat lijken te hebben. Als door de hemel gezonden, wordt Johan opgewacht door Zaroah. Haar taak bestaat eruit om verdwaalde reizigers naar de Tempel der Ouden te brengen, waar zij samen met Acheah en Shih erediensten uitvoert. Johan heeft al snel door dat zij in dienst van Bahaal handelen, waarop de drie priesteressen op de vlucht slaan. De ridder neemt even de tijd om op adem te komen alvorens op zoek te gaan naar het zwaard. Wanneer hij even versuft indommelt, verschijnt Galaxa. Ze geeft Johan de nodige peptalk en enkele tips alvorens weer te verdwijnen.
Na een korte zoektocht vindt Johan het zwaard. Einde verhaal? Toch niet! We waren Ord de pottenbakker even uit het oog verloren. Hij slaat Johan bewusteloos en neemt hem gevangen. Bahaal lijkt zijn slag alsnog thuis te halen. Wil hij het zwaard echter hanteren, dan moet hij een vaste vorm kunnen aannemen. Ord maakt hierop een man uit klei, een golem die onmiddellijk bezeten wordt door Bahaal. Hij maakt Ord en Shih alvast genadeloos af. Stank voor dank!
Wanneer Johan weer bij bewustzijn komt, spreekt Tintor tot hem. Er is nog niets verloren. Tintor erkent Johan immers als zijn nieuwe meester. Acheah, die na de dood van Shih en Ord stilaan begint te twijfelen aan de intenties van Bahaal, tracht Johan te bevrijden, maar wordt tegengehouden door Zaroah. In het gevecht dat hierop volgt, kan Johan zich bevrijden en eindelijk de golem te lijf gaan. De kolos blijkt een taaie klant. Een klassiek gevecht volstaat niet om hem te vernietigen. Tijd voor wat magie! Op bevel van Tintor plant Johan het zwaard in de grond. Eensklaps wijkt de duisternis van de nacht voor de opkomende zon. Daar is Galaxa weer... Jawel, het was Galaxa die Tintor bezielde. De golem wordt door het licht en de wind verpulverd. Bahaal is verslagen en verdwijnt weer in het niets. Galaxa neemt Tintor met zich mee, maar niet alvorens Johan hartstochtelijk te kussen en hem te voorzien van een nieuw strijdros... die hij Tintor noemt.
Karel Biddeloo heeft zijn De Rode Ridder inmiddels stevig in de pols zitten. Zowel qua verhalen als tekenstijl volgt het ene topalbum na het andere. Steeds staat de strijd tussen goed en kwaad centraal, met die ene rode draad die we maar al te vaak zien terugkomen. Die duivelse Bahaal, bron van alle ellende in de wereld. Biddeloo zorgt uiteraard ook weer voor de nodige knappe dames, maar verslikt zich een paar keer in hun namen. Was het nu Shih of Acheah? Toch Shih? Of nee, Acheah! Ach, iedereen kan zich al eens vergissen.
We treffen een Rode Ridder aan die zijn zwervende bestaan en de strijd tegen de machten van de duisternis plichtsbewust verderzet. En toch, toch is er een leegte die hij niet kan wegstoppen. Hij twijfelt zelfs openlijk of Galaxa nog wel aan hem denkt. Dat klinkt als liefdesverdriet. Johan zal echter snel bevestiging krijgen van zijn geliefde fee. Ze is er nog steeds voor hem en vervult nu de rol die ze nog vaak zal vervullen. Ze schopt de ridder een geweten, pept hem op en geeft hem de nodige aanwijzingen om zijn taak succesvol te kunnen volbrengen.
Karel Biddeloo voert Galaxa niet enkel als raadgever van Johan op, ze zal ook meer en meer de rol van deus ex machina vervullen. Wanneer de conventionele middelen falen, mag de kaart van de magie immers getrokken worden. Eind goed, al goed wat de strijd tussen goed en kwaad betreft. Galaxa kan uiteraard niet in haar fysieke vorm blijven, dus volgt er opnieuw een afscheid... Even voelen we weer die magie die we in De Toverspiegel een album lang aanvoelden. De vlam en het verlangen, het is grote liefde tussen die twee.
JACKY CORNELIS |
