Na de publicatie van de laatste halve pagina van De Toverspiegel, in de kranten De Standaard en Het Nieuwsblad, volgt op woensdag 29 november 1972 een aankondiging (zie bovenstaand origineel) dat De Rode Ridder in de week erop in Pats zal verschijnen. Op dinsdag 5 december 1972 staat de eerste pagina van Johans nieuwste avontuur, De IJzeren Hand (deel 59, 1973), in het wekelijks verschijnende stripblad te lezen. Een verschil met de publicatie in de krant is dat de strip dankzij andere druktechnieken steunkleuren krijgt met schakeringen waardoor de illusie van een inkleuring ontstaat. Daardoor is De IJzeren Hand in feite het allereerste verhaal van De Rode Ridder in kleur, zij het met een beperkt kleurenpalet. De inkleuring van de andere strips in Pats bestaan in deze periode eveneens uit een beperkt palet steunkleuren (blauw en oranje) bovenop het zwart. Dankzij alle mogelijke grijswaarden in combinatie met deze steunkleuren kunnen bijvoorbeeld donkerblauw (blauw + grijs), een huidskleur (een lichtere toon van het oranje), bruin (oranje + grijs) gedrukt worden. Op een werkelijk album in kleur moeten we nog tien jaar langer wachten, meer bepaald vanaf De Levende Doden (deel 106, 1983).
In de kranten laat Willy Vandersteen de lezers intussen kennismaken met zijn nieuwste stripreeks, Robert en Bertrand. Een nadeel van de Pats-publicatie is dat de lezers De Rode Ridder voortaan slechts eenmaal per week voorgeschoteld krijgen met niet meer dan één pagina per week in plaats van een dagelijkse portie van twee stroken die na één week drie strippagina’s oplevert. De lezers pikken die ingreep niet en laten dat de redactie weten. Ook een aantal studiomedewerkers van Vandersteen zijn het niet met deze beslissing eens. De krant beslist daarom om De Rode Ridder terug naar de krantenpagina’s te halen, maar dat kan natuurlijk niet met een lopend verhaal. Het publicatieritme van De IJzeren Hand wordt daarom verhoogd van één naar twee wekelijkse pagina’s en uiteindelijk kort Karel Biddeloo het verhaal drastisch in tot amper eenentwintig pagina’s. Op 10 april 1973 staan uiteindelijk de laatste pagina’s in Pats. Terwijl het daaropvolgende verhaal, Sidarta (deel 60, 1974), al in de krant loopt, breidt Biddeloo De IJzeren Hand her en der uit met extra prenten, stroken en volledige pagina’s tussen bestaande scènes door. Zo komt hij alsnog tot een verhaal van vierendertig pagina’s voor de albumversie.
Op de vrijgekomen pagina's in Pats plaatst Vandersteen zijn reeks Safari. Wat met De Rode Ridder had kunnen gebeuren, overkomt de exotische avonturenreeks. Na nog eens drie verhalen trekt Vandersteen er definitief de stekker uit. Zo’n verhuis van de krant naar Pats kwam al eerder neer op een verbanning als voorbode voor een stopzetting, zoals met Vandersteens reeks Biggles (in 1970) gebeurde en zoals Karl May (in 1977) ook nog te wachten stond. Vandersteens nieuwe reeks Robert en Bertrand mag gelukkig in de krant blijven staan en zal nog een lange carrière kennen. Tot 1993 verschijnen er welgeteld achtennegentig albums die momenteel opnieuw worden uitgegeven als een integrale versie bij Standaard Uitgeverij.
De Pats-versie van De IJzeren Hand is nooit in album verschenen. Hieronder vind je deze oorspronkelijke voorpublicatievorm. Klik op de afbeeldingen voor grotere versies.
|
