Yves H.
(Yves Huppen)

[gecontacteerd door Peter D'Herdt]
Albums van Yves H. (1967, België):
Bloedbanden (scenario voor Hermann, collectie Getekend, Lombard)Dracula (scenario voor Hermann/Séra/Dany, 3 albums, Casterman)Het Geheim van de Hond-Mensen (co-auteur Hermann, Dupuis)The Girl from Ipanema (scenario voor Hermann, collectie Getekend, Lombard)Manhattan Beach 1957 (scenario voor Hermann, collectie Getekend, Lombard)Schemerwoude (scenario voor Hermann, deel 12-13, Glénat)Zhong Guo (scenario voor Hermann, collectie Vrije Vlucht, Dupuis).

Website: www.hermannhuppen.com
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Bij Franquin denk ik vooral aan zijn buitengewoon rijke tekenstijl en zijn onnavolgbare, voor iedereen herkenbare lijnvoering. Hij belichaamt volgens mij het beste de grote school van Robbedoes, het weekblad waaraan hij zijn adelbrieven heeft voorgelegd. Beter dan gelijk wie slaagde hij erin de grote-neuzenstijl om te toveren tot een fantasierijke en krasse strip en doldwaze humor te koppelen aan een oprecht poëtische en ontroerende noot.
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Ja, ik heb het geluk gehad hem persoonlijk te ontmoeten toen ik nog een klein jongetje was. Misschien dat er nu veel mensen jaloers worden, maar ik heb het enorme voorrecht gehad om van Franquin drie fantastische originele tekeningen te krijgen, door hem gesigneerd. Toch ben ik ervan overtuigd dat je een auteur beter kan ontdekken door zijn werk te bekijken dan door hem te ontmoeten. En Franquin was geen uitzondering op die regel. Mijn eerste echte contact met Franquin dateert dus eigenlijk van toen ik Guust Flater las, een strip die mijn vader me warm had aanbevolen. Nadat ik het album wat schoorvoetend had opengeslagen zijn warrige tekenstijl was waarschijnlijk een beetje te ingewikkeld voor mijn jonge ogen heb ik me niet lang meer kunnen bedwingen om meer van zijn albums te gaan lezen. En tijdens mijn jeugd ben ik ze blijven lezen totdat mijn ganse verzameling uiteenviel.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Ondanks mijn affectie voor Robbedoes en Kwabbernoot en Guust Flater, vind ik vandaag de dag Zwartkijken het meest persoonlijke album van Franquin. Je ziet er niet enkel een auteur op het toppunt van zijn kunnen, maar ook zijn duistere kant die hem beetje en beetje meevoerde naar het einde van zijn carrière. Je kunt Zwartkijken eigenlijk beschouwen als een soort artistiek testament van Franquin. Daarom is het zijn meest pakkende en emotionele strip. Kortom, het behoort tot de echte meesterwerken van het beeldverhaal.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Verrassend genoeg niet. Of misschien op zo'n subtiele en indirecte manier dat ik er me niet bewust van ben.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Nu manga en Amerikaanse comics aan invloed winnen en de invloed van de Robbedoes-school achteruit boert, lijkt zijn impact op wat er tegenwoordig verschijnt, wat verwaterd. Maar dit mag ons niet doen vergeten hoeveel hij heeft bijgedragen aan de evolutie van de humoristische strip gedurende zijn carrière en ook daarna. En ook al lijkt zijn invloed niet erg 'tastbaar' meer te zijn, men mag niet te vlug de conclusie trekken dat Franquin zijn tijd heeft gehad. Hij wordt gelukkig nooit ouderwets en je zal zien dat men, wanneer de wind opnieuw draait, zal merken dat Franquin nooit echt de geest van de stripmakers en –lezers heeft verlaten.

[vertaald door Jeroen François / eindredactie door Peter D'Herdt]