Robert
Van der Kroft

[gecontacteerd door Wouter Porteman]
Albums van Robert Van der Kroft (1952, Nederland):
Droppie Water (4 albums, Unie van Waterschappen) • Claire (scenario van Jan van Die (deel 1-17)/Wilbert Plijnaar (deel 1-15)/Evert Geradts (deel 16-17), 17 albums, Uitgeverij Divo) • Ratje-Toe (collectie Yèch-reeks, Jumbo Offset) • Sjors en Sjimmie (scenario van Patty Klein (deel 1-2, 4)/Jan van Die/Wilbert Plijnaar, 45 albums, Oberon/Big Balloon + diverse specials, reclame-uitgaven + Sjors & Sjimmie Collectie, Lekturama).

Website: www.sjors-en-sjimmie.nl
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Een heel persoonlijke aanpak van de invloeden uit de klassieke strips waaruit toen iedereen zijn inspiratie haalde, waarna hij uitgroeide tot de toptekenaar zoals wij hem nu nog kennen. Met een tekenstijl zo helder als de Klare Lijn, maar veel zwieriger en levendiger: tegenwoordig genoemd de Atoomstijl.
Het voelt alsof hij met het grootste gemak alles kon tekenen wat hij wilde, en dat ook deed. En vaak nog beter en duidelijker dan de realiteit.
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Helaas heb ik hem nooit persoonlijk ontmoet. Als kind kreeg ik eind vijftiger jaren een abonnement op Robbedoes. Daarin kwam ik de strip Robbedoes en Kwabbernoot tegen. Het behoorde meteen tot een van mijn favorieten.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
De twee Zwendel-albums zijn mijn favoriet, maar ook de albums vlak daarvoor zijn subliem. Qua tekenstijl vind ik hem daar op zijn top, en ook achter de verhalen zitten diepe gedachten waardoor je de wereld van toen én nu met heel andere ogen gaat bekijken.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Als een van mijn eerste favoriete strips heeft hij mij zeker aan het striptekenen gekregen. En onbewust zal zijn tekenstijl mij toen ook beïnvloed hebben.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Ik twijfel of hij de nieuwste lichting striptekenaars in Nederland nog heeft beïnvloed, daar zie ik veel USA-comic- en mangaelementen. Maar bij nieuwe Belgische strips, bijvoorbeeld in Spirou, zie ik nog steeds verwantschap.
Hij zal altijd een voorbeeld blijven van de klassieke Dupuis-stal, en voor echt geïnteresseerde aspiranttekenaars een bron van inspiratie zijn.