|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
De personages van Franquin, zowel de hoofd-
als de bijpersonages, zijn niet alleen dynamisch en
perfect getekend, ze leven ook echt, ze hebben een ziel
die met een buitengewone energie wordt overgebracht.
Ik denk dat de boodschap van Guust Flater universeel
is en ons de smaak van onze kindertijd terugbrengt,
waarbij de grappen de motor zijn van een mensdom dat
niet alleen productief is, maar tegelijkertijd ook fantasie
is, compliciteit, kameraadschap. Fantastisch gewoon! |
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn
albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke
contacten met hem gehad?
In
1987, ik was 13 jaar oud en had de hele zomer met mijn
ouders doorgebracht in Frankrijk. Op zoek naar een schoolagenda
ontdekte ik voor het eerst de tekeningen van Franquin
en ik dacht onmiddellijk: dat is pas een echte tekenaar!
Mijn eerste kennismaking was dus niet via een album,
maar via een schoolagenda waarin binnenin enkele afbeeldingen
afgedrukt waren. Ik herinner het me nog perfect Lagaffe
nous Gate (Flater Doet het weer). Nu,
mijn ouders moesten elke dag de pagina's van de agenda
tekenen, om te bewijzen dat ze mijn schoolse prestaties
volgden en elke dag controleerden de leraars die handtekeningen.
Ik vond dat een streng systeem; ik wist dat mijn ouders
me wel degelijk volgden, maar ook dat ze mij vertrouwden
en het leek me dan ook totaal overbodig om hen elke
keer te zien tekenen. Dus liet ik er telkens een paar
dagen overheen gaan en daarna verknoeide ik de handtekeningen
zoals ik dat had zien doen in de tekeningen van Franquin.
Ik vond dat amusant en zo werden ze minder koud. Ik
heb de handtekeningen van Franquin altijd geniaal gevonden. |
Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Ik
herinner mij een gag waarbij juffrouw Jannie Guust een
pull geeft met vooraan een grote P erop. Guust denkt
dat die niet voor hem is en uiteindelijk belandt de
pull rond het verkeersbord "verboden te parkeren".
De acties en de verhaallijn zijn heel mooi; bij het
begin wordt de gag voorbereid met juffrouw Jannie die
de maten neemt en daarna wordt de emotionaliteit van
de personages goed geobserveerd. Guust drukt zijn gevoelens
van jaloezie op een heel elegante wijze uit en uiteindelijk
draagt hij de pull ook — dat is ook alweer een
kleine shock voor de lezers, want Guust draagt immers
een groene trui en dat moet ook voor altijd zo blijven...
Tenslotte is er het eind, waarbij ze samen hand in hand
wandelen. Ik denk dat dit niet alleen een gag uit een
stripverhaal is, maar een echt, waarachtig verhaal. |
 Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Ik
heb veel mooie herinneringen, waarvan één
in het bijzonder. Enkele jaren geleden werkte ik samen
met het Disney-team. We moesten aan
de Pixar-studio's een aantal tekeningen
voorleggen die zouden gebruikt worden in de film Monster
& Co en we zochten naar tekeningen waarop wij
ons qua stijl konden baseren. Vanzelfsprekend kwamen
we uit bij het boek van Franquin en de monsters (het
album Cauchemarrant, wp); het leek of dat zijn
tijd ver vooruit was. De vergadering veranderde plots
in het bestuderen van dat boek en iedereen bekeek de
illustraties van Franquin met bewondering en plezier. |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog,
vindt u?
Franquin heeft de magie van het stripverhaal
weten te vangen, waarbij de tekening tot leven komt
en verandert in een verhaal. Die magie zit ingesloten
in zijn strips en om ze te ontdekken volstaat het
om ze te lezen. Zijn impact is nog steeds groot en
zal dat ook blijven, zoals elke echte magie!
[vertaald
door Hilde Vandorpe / eindredactie door David Steenhuyse] |
|
|
|
|
