|
Bedankt
voor de mail.
Ik ben blij te vernemen dat u mijn werk kent, hoewel ik nogal
wat meer heb gedaan dan de (zeer vroege) drie albums die je
hebt gelezen... Ik hoop dat ik op een dag meer in het Nederlands
kan uitgeven, als ik een uitgever vind...
Of ik Franquin ken? Absoluut, en hij was in meerdere opzichten
mijn intrede in de wonderlijke wereld van de strip!
Ik probeer graag op uw vragen te antwoorden. Hier gaan we:
 Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Zijn menselijkheid en de mogelijkheid om de wereld
te zien vanuit een kinderlijk standpunt. Voor mij was het
ultieme bewijs dat hij een superhumorist was een cartoon die
hij over zichzelf maakte. Hij staat met een ouderwets horloge
met ketting, dat hij uit zijn zak haalde, iets te vertellen
als: "Goh, ik wist niet dat het zo laat was". Alleen...
het was geen horloge, maar zijn hart. En de ketting was zijn
hartslagader. Enkel een humorist van wereldklasse zou met
zichzelf kunnen lachen in zo'n ernstige situatie! Een ware
humorist (en humanist) lacht trouwens eerst met zichzelf! |
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums?
Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten
met hem gehad?
Toen
ik nog een kind was, waren er geen Deense vertalingen van
Franquins werk. Ik zag enkele van zijn boeken in het Frans
en kocht ze van mijn zakgeld in een Franse boekenwinkel in
Kopenhagen. Ik leerde letterlijk Frans door zijn strips te
lezen met een woordenboek. Later kocht ik Comment on Devient
Créateur de Bande Dessinée, een boek waarin
Philippe Vandooren Franquin en Gillain
(Jijé, pd'h) vragen stelt over hun
beroep. Mijn moeder hielp me het boek te vertalen. Ik was
toen 15 jaar en het was een enorme inspiratie!
Later had ik het geluk Franquin een paar keer te ontmoeten.
Op een keer bezocht ik hem in Brussel. Ik herinner me nog
dat ik een beeld in mijn hoofd had over hoe zijn huis eruit
zag zoals het kasteel van Rommelgem. Ik was zeer ontgoocheld
wanneer ik zag dat hij in een modern apartement woonde met
coole designmeubels (als je trouwens zijn strips bestudeert,
kan je ook makkelijk zijn fascinatie voor modern design opmerken).
Hoe dan ook was zijn tekenstudio exact zoals ik het me voorstelde:
de oude tafel, de restjes papier met doedels, enzovoort. Hij
werkte aan een pagina van Zwartkijken en ik stond
paf toen ik zag dat het bijna op hetzelfde formaat was als
de gedrukte versie, met een ontzettende hoeveelheid details!
Zijn prullenmand puilde uit van weggegooide doedels. Ik popelde
om ze eruit te halen, maar vragen om een schets zou me herleiden
naar niet meer dan een fan in plaats van een collega. Hoe
graag ik ook een tekening van hem wilde, heb ik er nooit spijt
van gehad dat ik het hem niet heb gevraagd. De ervaring om
er te zijn en het gevoel dat we collega-artiesten waren, was
fantastisch! |
Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Mijn
favoriete personage is het kleine Roeltje uit een heel romantisch
kerstverhaal dat volgens mij Roeltje en de Elaoin Shrédu
(Sdrétu, pd'h) of zoiets heette.
Mijn favoriete Robbedoes-album is zeer voorspelbaar:
Het Nest van de Marsupilami's. |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Ja,
heel wat. Ik bestudeerde zijn tekenstijl in elk detail en
wellicht door heel veel van hem te kopiëren. Later kreeg
ik gelukkig andere 'helden' onder ogen die ik een tijd lang
kopieerde en (hopelijk) liet ik geleidelijk aan alle invloeden
varen om mijn eigen oplossingen te vinden. Het punt is dat
Franquin zijn eigen, bijzondere manier had om bijvoorbeeld
een koe te tekenen. Maar het was zijn eigen, unieke stijl
en hij kwam erop na waarschijnlijk dagen of weken voorstudies.
Niet alle details zijn naturalistisch (de bek bijvoorbeeld),
maar het afgewerkte schepsel oogt net goed en is een perfecte
karikatuur van een koe. Maar als iemand anders het kopieert
(en er zijn een hoop 'Franquin-koeien' in stripverhalen) wringt
het tegen omdat de tekening niet is gebaseerd op persoonlijke
observaties zoals die van hem. Er zijn geen binnenwegen, we
moeten elk onze eigen observaties maken!
 |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt
u?
Ik denk
dat hij ons heeft getoond dat het mogelijk is een compleet
persoonlijke visie te creëren.
Alles in zijn strips ging door zijn 'filter'. Hij maakte niet
alleen kleine mannetjes met grote neuzen, zijn figuren zijn
mensen met persoonlijkheden. Al zijn dieren en personages
— en zelfs de 'dode' voorwerpen zoals gebouwen of wagens
— dragen zijn stempel.
Als ik naar zijn strips kijk, wil ik telkens harder werken
en ze herinneren me eraan hoe plezierig dit werk wel is!
[vertaald
door David Steenhuyse]
|
|
|
|
