|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Hij was een echte anarchist, maar vriendelijk, niet
prikkelbaar. Een beetje zoals de Marsupilami eigenlijk...
Zijn tekenstijl, die vaak werd gekopieerd, maar nooit is geëvenaard,
stak er bovenuit door zijn levendigheid en precisie. Franquin
was een echte pacifist die door zijn poëzie en humor,
de dwaasheid van deze wereld aan de kaak stelde. Net zoals
Asterix (toch in de tijd toen Goscinny
er nog was), kunnen de strips van Franquin op verschillende
niveaus gelezen worden. Dat maakt ze interessant voor zowel
de volwassenen als de kinderen. Franquin was zeer depressief
en je had de indruk dat het tekenen voor hem een middel was
om met humor en tederheid het gevoel van onbehagen dat hij
had, te proberen verjagen. Zonder ooit onnozel te zijn…
|
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums?
Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten
met hem gehad?
Ik
heb hem jammer genoeg nooit persoonlijk ontmoet, want hij
was al dood toen ik begon te tekenen... Ik heb hem als kind
leren kennen via de albums van Guust. Omdat ik in
die tijd nogal een luiwammes was, identificeerde ik me volledig
met die figuur! |
 Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Ik
wil drie albums vermelden. Ten eerste Van Flaters Gesproken...
(deel zeven in de Guust-reeks, pd'h), omdat het de
eerste strip was die ik had. Ik heb hem minstens honderd keer
gelezen. Ik herinner me vooral die angstaanjagende grap waarin
Guust met zijn springbal wegvliegt, tot in de hemel. Je zou
een freudiaanse analyse van die gag kunnen maken en het zou
best boeiend zijn!
Vervolgens een Robbedoes: QRN op Bretzelburg. Het
was het enige Robbedoes-album dat ik had toen ik
klein was. Mijn moeder was Engelse, strips lezen maakte geen
deel uit van haar cultuur en ze kocht er daarom maar weinig
voor mij... Ik kan het album nog steeds met dezelfde passie
herlezen en het verhaal heeft nog altijd dezelfde politieke
kracht.
En tenslotte, als kers op de taart, zijn absolute meesterwerk:
Zwartkijken. Voor mij is dat de echte Franquin, onverbloemd.
Een pareltje, met geen enkele zwakke plek. |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Ja,
omdat ik, zoals ik hierboven al zei, zeer weinig strips las
en ik verzot was op zijn humoristische tekenstijl, "grappig,
maar met inhoud". Franquin had een grote perstekenaar
kunnen zijn. |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt
u?
Enorm, zowel in goede als slechte zin. In slechte
zin omdat er veel zijn geweest die hebben geprobeerd om
Franquin te imiteren en dachten dat het daarbij volstond
om grote neuzen te tekenen. En in goede zin omdat hij samen
met Hergé, Uderzo/Goscinny,
Morris en enkele anderen aan de basis lag
van het gouden tijdperk van het stripverhaal waaraan alle
hedendaagse auteurs, willens nillens, schatplichtig zijn.
Ikzelf in de eerste plaats.
[vertaald
door Jeroen François / eindredactie door Peter D'Herdt]
|
|
|
|
