Mathieu
Reynès

[gecontacteerd door Wouter Porteman]
Albums van Mathieu Reynès (1977, Frankrijk):
Lolo Bogota (scenario van Frédéric Brrémaud/Philippe Chanoinat, 2 albums, Bee Dee).

Website: mathieureynes.blogspot.com
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Ik vind hem vooral bijzonder omdat hij zo inventief en tijdloos is. Zowel qua vorm als qua inhoud. Hij heeft eenvoudige maar toch rijke verhalen gecreëerd met een grote verscheidenheid aan personages, elk met een eigen karakter en eigen leefwereld. Jaren, ja zelfs decennia, gaan voorbij en ze staan er nog steeds. Ze blijven lezers verleiden, zowel diegene die hen al volgen van het prille begin als diegene die hen pas vandaag ontdekken..
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Mijn vader heeft me Guust Flater laten ontdekken toen ik nog heel klein was. Er bestaat niets beter voor kinderen: het is grappig, vol onnozelheden en uitvindingen. De tekeningen kunnen niet levendiger zijn, dat beweegt, dat knettert, dat ontploft... Trouwens, in die tijd las ik de tekstballonnen nog niet, maar ik moest toch volop lachen.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Ik vermoed dat mijn favoriete album Zwartkijken is. Grafisch is dat magnifiek, de omgang met het zwart en wit is er origineel en ongelofelijk subtiel. Wat de gags betreft: ze zijn zwartgallig, soms schokkerend, maar verschrikkelijk raak en echt grappig! Nochtans komt de gag die me het meest heeft getroffen uit Guust. Het is de mop waar Flater een netwerk van transparante buizen geïnstalleerd heeft dwars door de muren van alle bureaus heen waardoor zijn goudvis op wandel kon gaan. Al sinds mijn kindertijd droom ik ervan om op een dag hetzelfde te doen bij mij thuis.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Het was nog maar eens toen ik nog een kind was, dat Franquin me het meest heeft geïnspireerd. Uren lang heb ik Guusts en Robbedoezen gecalqueerd en nagetekend. Later, toen ik groter werd, ontdekte ik andere werelden en raakte ik in de ban van andere auteurs. Ik denk echter vooral dat ik tijdens de zoektocht naar mijn 'stijl', links en rechts opgepikt heb wat me aanstond bij de ene of de andere tekenaar. Er zit dus zeker en vast wat Franquin in mijn tekenstijl. Dat wordt ongetwijfeld meer en meer zo, omdat ik me vandaag de dag waag aan gags. Ik moest dus op zoek naar de bron van de vertelkunst, de beweging en de grafische schrijfkunst. Mijn viltjes en stylo's aan de kant schuiven ten gunste van het goede oude penseel in een poging om die ronde en dynamische trekken terug te vinden die me op slag hadden verleid bij Franquin.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Buiten zijn wil om heeft Franquin wetten van de gag-stijl opgelegd. Hij was zo doeltreffend dat bijna iedereen ook ik dus die iets wilde doen in die richting, zich ook vandaag nog laat beïnvloeden door hem en zijn vertelkunst. Dankzij zijn albums over Robbedoes, heeft hij ook sterk het humoristische avonturengenre beïnvloed. Maar de hedendaagse strip is niet meer puur humoristisch. Ze gaat over allerlei thematieken en behandelt allerlei stijlen. De politieroman, de western, sciencefiction, heroic fantasy, iets intiems, erotiek,... en in die genres is de impact van Franquin minder uitgesproken dan die van andere auteurs uit bijvoorbeeld Italië, Spanje, de Verenigde Staten of Japan.

[vertaald door Peter D'Herdt]