|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn
albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke
contacten met hem gehad?
Ah... Franquin, dat was die tekenaar wiens
werk ik als kind nauwelijks kon lezen. Na het nuttigen
van slechts een paar pagina's Guust of Zwartkijken
begon ik zo verschrikkelijk last van tekenjeuk te krijgen,
dat ik het boek snel van me afwierp en me gretig met
een potlood op mijn schetsboek stortte. Na een half
uurtje krakkemikkige en knullige poppetjes op papier
geslingerd te hebben, zakte de moed me zo diep in de
schoenen dat ik weer tijdenlang geen Franquin-strip
meer aanraakte.
Om me beter te voelen zocht ik dan in de Eppo
naar een strip die ik — later als ik groot was
—vast veel beter zou kunnen tekenen. (Nee, ik
noem geen namen!)
Al met al heb ik maar een klein stapeltje Franquin-strips
gelezen.
Robbedoes is op de een of andere manier zelfs
bijna volledig langs mij heen gegaan. Als ik nu zo'n
album inkijk, zie ik dat het heel goed getekend is,
maar er ontstaat bij mij geen enkele behoefte om het
verhaal daadwerkelijk te gaan lezen. |
 Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Mijn
favoriete Franquin-album is — naast Zwartkijken
— Die Reuze Flater, Guust deel
10 uit de oude serie. Een bijzonder album. Behalve dat
het mijns inziens een van de leukste en best getekende
delen is, was mijn exemplaar een stuk dikker dan een
normale Guust. De laatste tien pagina's stonden
er namelijk twee keer in. Leuk foutje van de drukker!
Mijn favoriete gags gaan over de ontluikende liefde
tussen Guust en juffrouw Jannie. Misschien zijn die
wel de reden en inspiratiebron voor het veelvuldig voorkomen
van hevig verliefde figuurtjes in mijn eigen strips.
In mijn vooralsnog enige, en keihard geflopte stripalbum
The Girl Is Mine (slechts 7,99 euro! Uitgeverij
Silvester! Te koop bij de wel héél
erg gespecialiseerde stripwinkel!), is dat zelfs het
hoofdthema. |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Qua
tekenwerk roep ik altijd heel interessantdoenerig dat
ik vooral geïnspireerd ben geraakt door Amerikaanse
krantenstrips uit de jaren twintig, dertig. Maar als
ik mijn tekeningetjes goed bekijk, dan zie ik méér
Franquin-invloeden voorbijkomen dan me lief is; hevig
geëmotioneerde poppetjes en veel tekenfilmgeweld,
in een snelle, nerveuze lijnvoering.
Maar dan wel een flink aantal verdiepingen onder het
Franquin-niveau, natuurlijk. Dat begrijpt u wel. |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog,
vindt u?
Ik vrees dat als er geen nieuwe Guust-strips
en/of -tekenfilmpjes gemaakt worden, Franquins impact
op de stripwereld — vooral bij de jeugd —
steeds kleiner wordt. Aan de andere kant begreep ik
dat Guust in Spirou herdrukt wordt;
dus misschien loopt het wel niet zo'n vaart.
Ik heb geen idee of de Franquin-Robbedoezen
nog een beetje verkopen of dat de jeugd alleen nog
maar manga vreet. (Overigens, ik ben een al wat oudere
man en ik houd ook van (de betere) manga. Dat je maar
weet dat ik nog behoorlijk hip ben!)
(Door jullie interviewverzoekje heb ik overigens weer
eens een Guust gekocht en verdomd... na het
lezen van een paar pagina's kreeg ik wéér
ontzettende tekenjeuk en verdween ik onmiddellijk
achter mijn tekentafel! En omdat ik inmiddels geaccepteerd
heb dat het Franquin-niveau nu eenmaal onhaalbaar
is voor mijn persoontje, beleef ik nog plezier aan
het tekenen ook!)
|
|
|
|
|
