Jeanlouis
Boccar

[gecontacteerd door Wouter Porteman]
Albums van Jeanlouis Boccar (België):
3 Maagden (scenario van Sylaire, 2 albums, Glénat) Kim Kay (scenario voor Danny Roelens, Het Volk)Morro Bay (scenario van Jean-Luc Cornette, Casterman)Musk (scenario van Patryck de Froidmont, Armonia)Zohra & Pat (scenario voor Danny Roelens, Het Volk).

Website: www.astalavista.be
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Voorloper, uitvinder, baanbreker en dat allemaal met een ongelofelijke bescheidenheid…
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Guust en Robbedoes zijn mij met de paplepel ingegeven. Je had de Kuifje- en de Robbedoes-fans. Ik behoorde altijd tot de tweede groep. Ik ben hem even tegen het lijf gelopen op een tentoonstelling toen ik 17 jaar was. Hij vond het vervelend om handtekeningen te weigeren maar Yvan Delporte wachtte op hem voor een speech.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Guust, en meerbepaald de reeks gags rond de parkeermeters. Ongetwijfeld omdat ik ooit deelgenomen heb aan een wedstrijd in Robbedoes. Je moest iets leuks doen met de parkeermeters. Ik heb toen samen met mijn toenmalige boezemvriend, Patryck de Froidmont, die wedstrijd gewonnen (het duo kleedde parkeermeters aan en voorzag het van gezichten alsof het personages waren, wp). De prijs? Een echte parkeermeter. Ongetwijfeld de parkeermeter van de bekende foto met Franquin. We hebben hem wel nooit ontvangen maar goed.
Veel later was Zwartkijken voor mij een donderslag, zowel qua grafiek als qua scenario. De grap stond volledig ten dienste van de depressieve ideeën. Maar zelfs dan sloeg Franquin de nagel op de kop en is het puur genieten. Net hetzelfde als zijn roker in de titels van de Trombone Illustré. Wanneer deze rochelde, voelde je medelijden, je voelde zijn tumor, je ademde de teer in...
Hoe is het mogelijk om geen bewondering of respect voor Franquin te hebben.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
De eerste strip die ik tekende — ik was toen 14 jaar —, was een gag van Franquin die ik natekende, maar met andere hoofdjes. Later heb ik ook het beroemde kleine boek van Marabout gehad, Comment On Devient Créateur de Bandes Dessinées, met daarin de raadgevingen van Franquin en Jijé. Dat was lange tijd mijn lievelingsboek. Niemand heeft ooit meer leven kunnen blazen in een getekend figuurtje, dan Franquin... Wanneer je groter wordt, verruimen je invloeden en je artistieke smaken. Maar elke keer als ik Guust herlees (ondertussen zeker al een duizendtal keer) ben ik vanaf het eerste hokje vastgekluisterd.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Het volledige humorgenre draagt een Franquin-stempel. Opvallend of tussen de regels, hij is en zal altijd de vader van de humorstrip blijven. Hij is samen met Gotlib de enige die bij machte is echte lachbuien te ontlokken bij het lezen van zijn pagina's. De lijnvoering van Franquin is smakelijk, soms ernstig, maar altijd buitengewoon raak. En dat geldt zowel voor zijn meer realistische schetsen als voor zijn strippagina's.

[vertaald door Wouter Porteman / eindredactie door Peter D'Herdt]