|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Onder de meesters van de lijn is hij de antipode
van Hergé en andere Jacobsen
met hun bedaarde klare lijn. In Franquins vlotte lijnvoering
blijft de energie en de snelheid van het schetsen behouden.
Daarbij verschijnen ook spontaan verschillen in lijndikte:
de vettere, waar hij iets wou beklemtonen, fijnere die meer
omspelen of sfeer scheppen, maar ook een indruk van diepte
verlenen. Kortom, wat ze plastisch noemen. Mij spreekt dat
meer aan dan de eenvormige lijnen in heel wat klassieke strips. |
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums?
Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten
met hem gehad?
Met
albums van Guust Flater als vroege tiener. Ze gingen
wel eens de klas rond als er na een examen nog 'studie' was. |
 Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Artistiek
kies ik dat 'zwarte album'. Ik herinner me dat de burgemeester
van Rommelgem door zijn stadhuistaal mijn favoriet nevenpersonage
was. Hij heeft de maker van Olivier Blunder (van
Greg, mb) vermoedelijk flink besmet. |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Nee.
Ik kwam uit een andere richting overgewaaid, van 'schilderen',
en neem daarvan inspiratie mee. Daardoor heb ik eigenlijk
niets met genres als dat van Franquin te maken. Ik moet bekennen
dat ik in jaren zo'n oudere dingen niet meer gelezen heb. |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt
u?
In het humoristische genre is bijvoorbeeld De
Onnoembaren, met de haast kalligrafische lijnen en de
sarcastische tekst zeker uit zijn school. |
|
|
|
