Étienne
Davodeau

[gecontacteerd door Wouter Porteman]
Albums van Étienne Davodeau (1965, Frankrijk):
De Stroman (collectie Beeldroman, Dargaud) De Val (collectie Vrije Vlucht, Dupuis) De Vrienden van Saltiel (3 albums, Dargaud).

Website: www.etiennedavodeau.com
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Het leven dat Franquin inblaast in zijn personages, getuigt van een soort toverkracht. Men denkt dat tekenen de kunst is van het statisch weergeven, maar Franquin bewijst het tegendeel. Zijn personages bewegen over de platen. Ze leven. De tekeningen van Franquin zijn pure beweging.
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Toen ik 10 jaar was kreeg ik een Guust als kerstcadeau. Dertig jaar later, staat hij nog steeds in mijn boekenrek, vergeeld en met ezelsoren. Op het schutblad heb ik, in onuitwisbare inkt, mijn naam en adres geschreven. Dat boek mocht en zou ik niet verliezen!
Ik heb hem nooit ontmoet. Maar ik ben niet zeker of het werkelijk nodig is om auteurs wiens werk je wat doet, te ontmoeten. Het is net hun œuvre dat die ontmoeting is.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Guust Flater is een verbazingwekkend hedendaags personage. Ik ben niet zeker dat de bazen van Dupuis in die tijd echt beseften waar die stripfiguur voor stond. Zijn houding ten opzichte van werken, gezag en conformisme waren de signalen waar ik als kind, erg vatbaar voor was.
Maar Franquin had de handigheid en het talent om die thema’s in te kaderen met warmte, humor, luchtigheid en fantasie. De relevantie van die signalen werd er enkel door versterkt. Robbedoes en Kwabbernoot interesseerden me niet echt. Ik herlas altijd met plezier Guust, evenals Zwartkijken.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Hij maakt deel uit van de groep auteurs die mij zin gegeven hebben om strips te tekenen. De diepe voldoening die men ervaart tijdens het lezen van zijn boeken, heeft me zin gegeven om dat gevoel aan anderen door te geven. Enfin, om dat te proberen in elk geval!
De tekenstijl van Franquin is prachtig. En je hoeft ook geen tekeningetje te maken bij zijn verteltalent. Zijn platen zijn ware precisiewerkjes. Ze zijn de ideale leerstof voor elke auteur. Persoonlijk heb ik ze ook om die reden gelezen; om te begrijpen hoe belangrijk de grammatica van het verhaal, eigen aan de strip, is. Ook al hebben mijn boeken maar weinig te maken met die van Franquin, toch weet ik dat de fundamenten aan hem schatplichtig zijn .

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Voor de mensen van mijn generatie, is zijn impact enorm. Hergé is een klassieker. Franquin is voor mij de eerste hedendaagse auteur.

[vertaald door Wouter Porteman / eindredactie door Peter D'Herdt]