Ephameron
(Eva Cardon)

[gecontacteerd door Marc Bastijns]
Albums van Ephameron (1979, België):
Deelname aan Hic Sunt Leones (Bries)Love/Pain (Bries).

Website: www.ephameron.com
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
De onuitputtelijke energie die in zijn beelden zit en de verbeelding die zijn verhalen en gags heel apart maken, zijn aparte stijl en volledige meesterschap van het tekenen zorgen ervoor dat je niet anders kan dan massa's respect voor hem hebben. De Franquin-albums worden gelezen en geapprecieerd door jong en oud.
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Toen ik op jonge leeftijd de stapels strips van mijn vader begon door te nemen: eerst Sus & Wis, dan Robbedoes en Kwabbernoot, vervolgens Tardi,... Zelf begon ik ook te verzamelen en heb toen nog een aantal Guusten erbij gehaald, waar ik en mijn zusjes hopen plezier mee hebben gehad.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Het kortverhaal uit (als ik me niet vergis) De Zwarte Hoeden (staat inderdaad in dit album, maar het is wel getekend door Franquins leermeester Jijé, mb) waarin Robbedoes door één of andere vloek ondersteboven rond moet lopen op de plafonds in zijn huis. De details zijn me nogal vaag maar het was wel mijn favoriete passage omdat ze zo realistisch overkwam. We hebben die scène volgens mij als kind ook nog nagespeeld...
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Aangezien ik illustrator ben en geen striptekenaar (helaas, op enkele kortverhalen na), mijn werk eerder realistisch is en de onderwerpen meer romantisch dan grappig zijn, blijven er natuurlijk weinig inhoudelijke overeenkomsten over. De strips van Franquin hebben wel een rol gespeeld in mijn persoonlijke kennismaking met het stripmedium en daar ben ik hem dan ook dankbaar voor.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Volgens mij zijn er nog hopen tekenaars die hun mosterd bij de Groten van de twintigste eeuw halen (de vorm van oren à la Smurfen, handen à la Guust), waaronder dus ook Franquin. Elke tekenaar begint met het imiteren van wat-ie rond zich ziet, dat hij/zij daarna zal kristalliseren tot een eigen medium en stijl...