|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Alleen al zijn tekeningen zijn onovertroffen. Zelfs
met al die Franquin-klonen op de markt steekt zijn werk er
nog altijd met kop en schouders bovenuit. Hij wist zoveel
emotie en leven te steken in alles wat hij tekende. Alles
wat hij op het blad gooide, vibreert, springt van de pagina.
Hij was een meester in nervositeit, hyper- en overactiviteit
neer te zetten. Maar op een ongelofelijk komische manier.
De sfeer die hij kon oproepen is onovertroffen.
Hij heeft ook zoveel gemaakt. En niet enkel zoveel maar ook
zo divers (ook al is het allemaal onmiskenbaar Franquin).
Van Robbedoes over Guust Flater tot Zwartkijken.
Ongelofelijk!! Van Zwartkijken ben ik ook echt onvoorstelbaar
onder de indruk geweest (nu nog altijd trouwens). Die krasserige
tekeningen, die bijtende humor. Helemaal anders dan bij Guust,
ook al herken je in beide reeksen toch die unieke Franquin-visie,
die touch waardoor het echt van hem is. Het is trouwens
een schande dat hij niet eens in de longlist van De Grootste
Belg stond (toch niet in de Vlaamse versie van het programma)! |
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums?
Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten
met hem gehad?
Goh,
even denken... Mijn eerste contact met het werk van Franquin
was met zijn allereerste Robbedoes-albums (Radar
de Robot, enzovoort), toen hij de reeks nog maar net
overgenomen had van Jijé. Mijn vader
had die oude boeken van toen hij klein was (en heeft die nog
steeds) en die heb ik dan als kind al verslonden. |
Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Ik
heb enkele favorieten... QRN in Bretzelburg is een
schitterend Robbedoes-album. Misschien wel een van
zijn beste. Zwartkijken vind ik dan ook weer onvoorstelbaar
goed. En ik ben ook altijd al een grote fan geweest van Guust,
maar heb niet bepaald een favoriet album.
Er is ook een Robbedoes-verhaal dat in het album
De Gorilla Heeft het Gedaan staat: Een Rustige
Vacantie (met een "c" inderdaad). Dat is ook
altijd een van mijn favorieten geweest (meer dan het hoofdverhaal
van dat album zelf, trouwens). Het is een heel grappig verhaal
(die kleurenblinde petroleumkoning!!) en de nieuwe Tarbot
(Turbot) wordt erin voorgesteld! Wow!! Ik ben nooit een autofreak
geweest, maar dat is niet gewoon een auto meer. Schitterend!
Dat wrak waar ze in dat verhaal ook mee rondrijden en olie
mee spuiten en de verkeerslichten mee kunnen veranderen is
ronduit hilarisch. Ik denk eigenlijk dat dit mijn favoriete
Franquin is.
 |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Ik
weet het niet echt. Ik heb vroeger op school nog wel eens
een obsessieve arceringsperiode gehad na het lezen van Zwartkijken,
maar verder heb ik nooit echt proberen te tekenen of schrijven
zoals hem. Misschien ook omdat ik dat niet kan... Ik weet
het niet. Langs de andere kant probeer ik ook helemaal andere
strips te maken. Ik ben wel altijd al een fan geweest van
zijn strips, maar heb nooit de neiging gehad iets in die richting
te maken. |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt
u?
Dat is een moeilijke... Langs de ene kant heeft
hij zo'n invloed gehad dat veel mensen (ook vandaag nog)
niet van onder zijn schaduw kunnen ontsnappen. Het is natuurlijk
ook logisch dat iemand met zo'n capaciteiten en zo'n œuvre
niet gemakkelijk te evenaren valt, maar misschien moet dat
ook niet. In plaats van ofwel hem teveel te verafgoden en
hem op een of andere manier te imiteren of je er langs de
andere kant van af te zetten, zou je gewoon moeten weten
wat de man gemaakt heeft in zijn leven en daarnaast gewoon
jouw ding proberen te doen. Ongeacht het verschil. In Frankrijk
heeft men dat veel gemakkelijker gedaan dan hier. België
begint pas de laatste jaren (op een paar uitzonderingen
na) een beetje van de erfenis van de gouden jaren (Franquin,
Hergé, Peyo, Morris,
Vandersteen,...) verlost te geraken. Voordien
was het haast onmogelijk om daar onderuit te komen.
|
|
|
|
