Charel
Cambré

[gecontacteerd door Marc Bastijns]
Albums van Charel Cambré (1968, België):
De Pfaffs (scenario van Ronald Grossey, 2 albums, The House of Books) • Streetkids ('t Mannekesblad deel 4, 't Mannekesblad) Spring (scenario van Studio 100, 5 albums, Studio 100).
Wat maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Ik vind Franquin een bijzonder auteur door zijn ongelooflijk tekentalent en de gave om houdingen van figuren en schijnbaar simpele voorwerpen op een fantastische manier neer te zetten. Ook is hij een meester in het scheppen van sfeer. Wanneer je Guust leest, waan je je zo in het kantoor van Dupuis of in de straten van Charleroi. Hij is ook een van de enige auteurs die mij echt hardop doet lachen bij het lezen van zijn strips.
Hoe maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums? Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten met hem gehad?
Ik heb voor het eerst kennisgemaakt met het werk van Franquin door het Guust-album Flagrante, Flappende Flaters te kopen.
Wat is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage en waarom?
Vooral Guust dan toch, vanaf het moment dat hij helemaal los komt en de tekenstijl echt chaotisch wordt. Ik herinner me vooral de mop waarin Guust poppenkast speelt voor de redactie en De Mesmaeker tracht te raden welk beest hij imiteert. Het blijkt een popje van De Mesmaeker zelf.
Heeft Franquin ook uw werk beïnvloed?
Franquin heeft mijn werk enorm beïnvloed, zeker de periode van de Streetkids in het Suske & Wiske–weekblad. Het zit hem vooral in het inkten! Nu ik mijn strips meestal laat inkten, schijnt die Franquin-toets te verdwijnen. Spijtig, ik zal toch nog eens het penseel en de pen moeten bovenhalen.

Welke impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt u?
Franquin heeft een enorme impact op de tekenaars van mijn generatie, denk ik. Ik vrees dat zijn impact echter verdwijnt door de komst van nieuwe tekenaars, nieuwe stijlen en de andere aanpak bij Spirou.