|
Wat
maakt van Franquin zo’n bijzonder auteur?
Hij was wat mij betreft een meester in het laten
acteren van zijn personages. Als Pruimpit vriendelijk rondhuppelt
om De Mesmaecker te behagen dan speelt zijn onderdanige houding
natuurlijk een grote rol, maar dan hoor je hem ook
bijna zijn best doen. Het doet me sterk denken aan de Franse
komedies die ik als kind wel eens op tv zag: De Funès,
Bourvil, enzovoort...
Dus was Franquin niet alleen een bijzonder auteur, maar had
hij ook een groot inzicht als acteur. Dat soort trucs moet
je heel goed beheersen vooraleer je zoiets op papier krijgt. |
Hoe
maakte u voor het eerst kennis met Franquin of zijn albums?
Wat herinnert u zich van hem? Heeft u persoonlijke contacten
met hem gehad?
Ik
ben het niet helemaal zeker. Maar een van mijn vroegste herinneringen
was toen ik bij een schoolvriend thuis enkele albums van Guust
onder ogen kreeg. Het was 'deprimerend goed'. Je beseft meteen
dat je zelf nooit zo goed zal kunnen worden...
Ik heb thuis nog een boek liggen over een tekenfilmproject
van Franquin (Les Tifous = De Banjers) met werkelijk
indrukwekkende potloodschetsen en -tekeningen.
Jammer genoeg heb ik Franquin nooit persoonlijk ontmoet. Maar,
zoals het cliché het wil, is het eigenlijk beter nooit
je helden te ontmoeten.
Ik heb wel af en toe eens een verhaal gehoord van Jean-Pol
(bijvoorbeeld dat Franquins potloodschetsen bijna zwart zagen
van het ploeteren) en over feit dat hij blijkbaar niet of
nauwelijks tevreden was over zijn eigen tekeningen... Onvoorstelbaar...
 Ik
herinner me ook dat ik als kind nauwelijks foto's vond van
Franquin — wie was die man nu eigenlijk? (Ik spreek
over het pre-internet tijdperk).
Ik kende alleen een tekening van Roba (ik
denk dat het in een Robbedoes Album+ uitgave stond).
Het schetst een beeld van een tekenstudio, met onder andere
ook Franquin op de achtergrond die argwanend over zijn bril
tuurt naar Roba én (zéér spooky) tegelijkertijd
ook naar de lezer. |
Wat
is uw favoriete Franquin-album, -avontuur, -gag of -personage
en waarom?
Mijn
favoriete gag van Franquin is er eentje die toevallig geen
klassieke strippagina is.
Het is een grap in één tekening (een cartoon
als je wil) waarbij Guust net een sollicitatie achter de rug
heeft bij een soort van circusdirecteur. Hij heeft een act
gepresenteerd waarbij hij enkele slakken stunts heeft laten
uitvoeren.
Wat zo knap is aan die tekening is dat je er in één
oogopslag een heel verhaal in ziet. Je ziét de eerlijke
naïviteit van Guust die rotsvast in zijn act geloofd.
Je ziét de verveling en de klotsende hoofdpijn van
de circusdirecteur. Je ziét aan de slijmsporen op de
grond en aan de uitpuilende asbak op het bureau dat de act
tergend lang heeft geduurd.
Een hele wereld van karakters, hoop en toewijding, verveling
en nog véél meer in één prent...
Klasse! |
Heeft
Franquin ook uw werk beïnvloed?
Ik
hou van de Franse stijl die in zijn strips zat. Zowel het
acteren, als de interactie tussen de verschillende karakters.
Ik zal de hemel danken als ik ooit dat niveau haal... |
Welke
impact op de stripwereld heeft Franquin vandaag nog, vindt
u?
"Nou moe" en "M'enfin"
zijn in de spreektaal binnengedrongen, dat zegt genoeg. |
|
|
|
