Hallo,

Dank je wel voor jullie voorstel, maar ik ben bang dat mijn bijdrage jullie zal ontgoochelen. Ik ben immers pas erg laat Franquin beginnen lezen, op het moment dat ik eigenlijk al beroepsmatig actief was als auteur. Ik ben door andere dingen beïnvloed, zoals Vaillant en de kleine formaten uit mijn kindertijd, daarna door Pilote (heel weinig) en vooral door Charlie Mensuel. Noch door Robbedoes noch door Kuifje. Dat zorgt ervoor dat ik het nogal lastig vind om te antwoorden op jullie vragen. Het enige wat ik, heel oprecht, kan zeggen is dat het een schok voor mij was om de buitengewone levendigheid van de lijnvoering van Franquin — als auteur — te ontdekken. Ook de manier waarop hij die levendigheid gebruikte om de bewegingen vast te leggen is, laten we het erover eens zijn, de kwadratuur van de cirkel (hiermee bedoelt Baru dat het om een iets gaat wat inherent mogelijk is. Voor de freaks: de kwadratuur van de cirkel is een geometrische opgave die vraagt om met passer en liniaal een vierkant te tekenen met dezelfde oppervlakte als een gegeven cirkel. Omdat Pi transcendent is, is dit onmogelijk, pd'h) van de stripwereld. Als je mij niet gelooft, moet je maar eens kijken naar de massa's personages die, stijf als een plank, de pagina's kwellen van de overgrote meerderheid van de stripalbums.

Voorts zou ik op de vraagjes kunnen antwoorden, maar dan door het werk van Franquin te benaderen met de koude blik van een theoreticus. Daarom heb ik hier — in dit geval, tenminste — niets te zoeken.

Vriendelijke groetjes,

Baru

PS: Oh ja, Franquin heeft me ook nog doen brullen van het lachen.

[vertaald door Wouter Porteman / eindredactie door Peter D'Herdt]