 |
| |
tekst:
Scott Snyder
tekeningen: Jock, Francesco Francavilla
release: 2011 |
 |
|
Dit is geen serie met Bruce Wayne als Batman. Het verhaal situeert
zich nadat hij 'terugkwam uit de doden' en zijn zoektocht startte
naar andere Batmannen om Batman, Incorporated te vervoegen. In
The Black Mirror schittert Dick Grayson, een voormalige
Robin, als de Dark Knight van Gotham. Die titel had ook op James
'Jim' Gordon kunnen slaan, want het is even veel zijn verhaal
als dat van Dick.
Jims zoon komt terug naar Gotham, en met hem een oude bekende
uit Dicks verleden. Dit is een veel psychologischer, gedreven
thriller dan het soort verhalen dat Scott Snyder
schrijft voor de herlancering van Batman in DC
Comics' nieuwste universum New 52 (waarin alle
reeksen een nieuwe start kregen). Op elke pagina van The Black
Mirror komt een meer intelligente versie dan een superheldenvariant
van het personage tot volle uiting. Eerlijk gezegd daagde het
me pas op het einde hoe degelijk alles in elkaar steekt en hoe
goed de verhaallijnen zijn uitgedokterd. Van het eerste tot het
laatste hoofdstuk vertelt Snyder een compleet verhaal waarbij
je op elk detail moet letten. Alles wat je op een pagina ziet
staan, heeft een bedoeling. Het briljante is dat je dat pas realiseert
op de laatste pagina.
Het tekenwerk is verdeeld tussen Jock (bekend
van het ook verfilmde The Losers) en Francesco
Francavilla van wie ik tevoren niets kende. Hun verschillen
zijn behoorlijk uiteenlopend, de gedeeltes die ze onder handen
namen, past evenwel bij hun sterktes. Jock neemt meer de Batman
als superheld voor zijn rekening, kortom de meer dynamische scènes.
Francavilla daarentegen blinkt uit in de meer persoonlijke scènes
met Jim Gordon. Er staan enkele dubbelpagina's in die werkelijk
indrukwekkend zijn. Wat een prestatie!
Het lezen van The Black Mirror is een zoetzure ervaring.
Het waren de laatste delen, de laatste tiendelige miniserie in
de collectie Detective Comics die al sinds Batmans eerste
verschijning in 1939 liep. In 2012 begon de reboot in New
52. De nieuwsgierigheid om te weten wat Snyder en compagnie
nog meer uit hun hoed hadden kunnen toveren na The Black Mirror
is groot. Zijn Batman is sowieso alles wat er van een Batman te
verlangen valt, terwijl deze Detective Comics-deeltjes
het personage van Dick Grayson als Batman tot een heel ander niveau
brengen. En geen enkele auteur is voordien waarschijnlijk zo diep
in de huid van Jim Gordon gekropen. De laatste keer dat Gordon
een zo sterke aanwezigheid betekende, was volgens mij in Year
One door Frank Miller en David
Mazzucchelli. Geen slecht gezelschap! The Black Mirror
is dan ook een uitstekend boek dat in geen enkele Batman-verzameling
mag ontbreken. |
|