 |
| |
tekst:
Dean Motter
tekeningen: Michael Lark
release: 2002 |
 |
|
In 2002 verscheen deze wel heel speciale graphic novel in de Elseworlds-imprint
van DC Comics. Deze imprint had als concept dat
het de bestaande concepten en personages van de superheldencomics
verplaatste naar andere tijden en settings. Zo kon je Wonder Woman
als gunslinger in het Wilde Westen tegenkomen, of in Red Son
beschreven zien hoe Superman was indien hij in communistisch
Rusland terecht was gekomen. Maar de beste Elseworlds-verhalen
waren toch die met Batman in de hoofdrol. Zoals hier in Nine
Lives.
Nine Lives is opgevat als zowel een pastiche als een
hommage naar de klassieke film noircinema uit de jaren 1930 en
1940. Schrijver Dean Motter (Mister X, Terminal
City) is een grote aficionado van deze zwart-grijs-witwereld
en toen hij de kans kreeg om met een andere kindred spirit
samen te werken, greep-ie deze met twee handen.
Iedereen kent wel het begrip van de film noir' dat genre van filmmaken
waar cynische hardboiled-detectives het opnemen tegen sinistere
bazen, femme fatales en corrupte politiemensen in louche steden
vol vervreemding, somberheid en paranoia. Films zoals The
Maltese Falcon, White Heat, The Third Man en vele anderen.
In de literatuur bedreven schrijvers als Dashiell Hammett,
Mickey Spillane en Richard Stark
het genre. Maar veel schrijvers en tekenaars die zich geroepen
voelen, blijven echter vaak in de oppervlakkige stijlkenmerken
van de film noir steken: de archetypische detective, de vamp,
de sterke schaduwen,... het is gemakkelijk te daarin je te verliezen.
In dit verhaal haalt worden de bekende personages uit het Batman-universum
terug naar hun oorsprong gebracht. Batman werd "geboren"
in 1938 in de reeks Detective Comics en in zijn eerste
jaren vocht hij vooral tegen de onderwereldfiguren die in de pulp-
en film noirtradities gedijden. Het verhaal is ook klassiek film
noir: Selina Kyle (Catwoman) is een beetje verlepte en zwarte
(!) nachtclubeigenares die door Batman dood wordt teruggevonden
in de riolen van Gotham City. De reden? Hoogstwaarschijnlijk de
dossiers die ze bijhield over haar (ex-)liefjes waarmee ze die
kon afpersen.
De potentiële dader(s)? Diezelfde ex-liefjes, gaande van
een malafide onderwereldbaas (The Penguin), een tweederangs hustler
(The Joker), een miljardair (Bruce Wayne) tot de P.I. die haar
moest beschermen (Dick Grayson aka Robin, The Boy Wonder die ook
de verteller is van het verhaal), hebben elk hun motieven om de
dossiers van Catwoman op een of andere manier in handen te krijgen.
Die dossiers zijn overigens de MacGuffin
van het verhaal.
Binnen deze plot volgen we Dick Grayson en hoe hij schoorvoetend
de partner in crime (sic) van Batman wordt. Maar het is vooral
de uitwerking van de relaties tussen de verschillende personages
die van Nine Lives meer dan een gewone film noirstrip
maakt. Selina Kyle is een tragisch figuur die als een magneet
aantrekt en haar neergang betekent. Bruce Wayne is een zakenman
die alle middelen gebruikt om zijn doel te bereiken. Batman fungeert
hierbij als een van die middelen.
Nine Lives betekende de doorbraak van Michael
Lark als Batman-tekenaar. De karikaturale overdrijvingen
uit de comics werden weggegomd door die doorgedreven "geloofwaardige"
realistische tekenstijl die Michael Lark hiervoor gebruikt. The
Joker heeft niet meer het uitzicht van een clown, maar zoals Jack
Nicholson ten tijde van Chinatown. De tekeningen
van Michael Lark baden in het inktzwart en zijn overduidelijk
beïnvloed door Alex Toth. Om de cinematische
"ervaring" nog te benadrukken zijn alle kaders zwartgemaakt
(zoals Didier Conrad dat ook deed voor De
Onnoembaren) en heeft hij zijn pagina's in liggend formaat
bedacht.
Kleine persoonlijke anekdote: Nine Lives was een van
de strips die ik destijds aanhaalde als voorbeeld voor de uitwerking
van de verhalen voor onze website www.pulpdeluxe.be.
Hoewel in dit verhaal veel talking heads voorkomen (vaak
een beproeving voor een striptekenaar!) weet Michael Lark er altijd
een dynamische enscenering voor te vinden en verpakt hij zijn
actiescènes met een gepaste choreografie. De som van de
delen, et cetera...
Een kleine attentie hoort ook te gaan naar de inkleuring van Matt
Hollingsworth die een zeer geloofwaardig en toch Unheimlich
kleurenpalet gebruikt van vaak subtiele vlakke kleuren. Niet simpel
om met kleur een zwart-witfilm te evoceren!
Nine Lives is een echte Batman-strip maar eigenlijk
toch weer niet. Niet voor zachtgekookte lezers! |
|