regie:
Tim Burton schrijvers: Daniel Waters (story &
screenplay), Sam Hamm (story), Bob Kane (characters) hoofdrolspelers: Michael Keaton (Batman
/ Bruce Wayne), Danny DeVito (Penguin / Oswald Cobblepot),
Michelle Pfeiffer (Catwoman / Selina Kyle), Christopher
Walken (Max Shreck),... soundtrack: Danny Elfman release: 1992
Na het succes van Tim Burtons eerste Batman-film
kon het niet anders dan dat er een vervolg zou komen. En jawel,
Burton schotelde ons in 1992 Batman Returns voor. Slechterik
van dienst is ditmaal Oswald Cobblepot aka Penguin (Danny
DeVito). Door God en iedereen verlaten en verbannen tot
de riolen van Gotham City wordt de kleine, mismaakte baby grootgebracht
door pinguïns. Eens de volwassen leeftijd bereikt, groeit
hij uit tot de schrik van de riolen. Hij zal het op een akkoordje
trachten te gooien met Max Shreck (Christopher Walken),een
rijke magnaat die maar wat graag een monopolie op de elektriciteitsvoorziening
van Gotham City wil en een elektriciteitsslokkende kerncentrale
tot dit doel wil bouwen. Penguin doet er alles aan om zichzelf
een positief imago aan te meten, de burgemeesterssjerp van Gotham
is namelijk de inzet. Batman (Michael Keaton)
is echter een lastig obstakel op zijn pad. Tijd voor een lastercampagne
dus. Bovendien maakt Batman nog kennis met een eigenaardige persoonlijkheid:
Catwoman (Michelle Pfeiffer). Zij is het alter
ego van Selina Kyle. Ze ontdekte de snode plannen van Max Schreck
die zich daaropvolgend van haar wil ontdoen door haar uit het
raam te gooien. Vanaf die dag leeft zij nog maar voor één
ding... wraak op Max Schreck.
Batman Returns bouwt verder op zijn voorganger. Bruce
Wayne staat er weer alleen voor met zijn butler Alfred. Dat opent
natuurlijk mogelijkheden voor een nieuwe love interest,
maar dit keer wordt het geen katje om zonder handschoenen aan
te pakken. De metamorfose van Selina tot Catwoman is op zijn minst
bizar te noemen en zou een psychiater weken werk bezorgen. Hoewel
ze aan de goede kant van het recht staat, kiest ze aanvankelijk
partij tegen Batman. Uiteraard omdat ze zich ondertussen als Selina
erg tot Bruce Wayne aangetrokken voelt. Michelle Pfeiffer geeft
op sublieme wijze gestalte aan dit wel erg bijzondere figuur.
In erotische spandex, inclusief klauwen en zwoele sexy stem zou
je wel eens verkeerde gedachten kunnen krijgen. Hiertegenover
staat de ietwat zielige Penguin. Pakkend is het relaas van zijn
kindertijd, veracht door zijn ouders, als Mozes in zijn mandje
de riolen van Gotham City ingestuurd. Het is niet gek dat dit
kind uitgroeit tot een twisted mind van jewelste. Enerzijds
kind en bijzonder naïef, anderzijds door en door slecht.
Met een legertje clowns en pinguïns zal hij de wereld veroveren,
of dat is toch alvast het plan.
Waar we Michelle Pfeiffer misschien nog een vreemde keuze vonden,
konden we ons honderd procent vinden in de keuze voor DeVito als
Penguin. DeVito schittert werkelijk! Max Schreck staat een beetje
verloren als personage tussen al deze sterke karakters. Hoewel...
ook in zijn karakterprofiel is het label megalomaan zeer toepasselijk.
Lijkt dit voorgaande allemaal absurd? Wel, daar kunnen we inkomen.
Waar zijn voorganger een film voor iedereen was, moeten we toch
bekennen dat dit deel zich meer richt tot de echte liefhebbers
van de figuur Batman. Voor deze laatste is dit gewoon een goede
comicverfilming die baadt in een sfeer van verdorvenheid (lees
bedorven vis).
