 |
| |
tekst:
Jim Starlin
tekeningen: Jim Aparo
release: 1988-1989 |
 |
|
Iedereen die de Batman van vóór 1986 kent, weet
dat Batman eigenlijk een beetje campy was. Vooral de tv-serie
met Adam West droeg bij aan die indruk. In de
comics stonden de zaken er wat beter voor, maar toch lag het zwaartepunt
op avontuur en camaraderie en werd de duistere kant van Batman
niet echt vaak belicht. Toen Frank Miller in
1986 een meer grimmige Batman neerzette (POW! WHAAAM!) werd plotseling
heel wat meer mogelijk. A Death in the Family is daar
een goed voorbeeld van.
Batman en Robin raken voor de zoveelste keer verwikkeld in een
klopjacht op een ontsnapte Joker. Het spoor leidt naar Ethiopië.
Aldaar aangekomen ontdekken ze dat The Joker zich onledig houdt
met nucleaire wapens en deals met terroristen. Daar moet natuurlijk
hommeles van komen.
Jim Starlin, de schrijver, doorspekt het verhaal
met tal van verwijzingen naar de actualiteit van toen. Hoewel
het verhaal daardoor voor sommigen gedateerd kan overkomen verkies
ik het om de strip anders te bekijken, namelijk als een tijdsdocument.
We kunnen trouwens moeilijk zeggen dat zaken als nucleaire wapens
en aanslagen vandaag de dag tot het verleden behoren. Enkel de
namen van de slechteriken veranderen. Ook de tekeningen van Jim
Aparo en Mike DeCarlo en de kleuren
van Adrienne Roy komen wat verouderd over. Niet
in die mate dat het stoort, we spreken niet over Vertigo-comics
uit de jaren 1980, maar u weze gewaarschuwd.
Als je daar doorheen kan kijken dan wacht je een degelijk en spannend
verhaal waarin een groot deel van de mythos van de Batman van
vandaag gegrondvest wordt. Om te beginnen, schurkt Batman zeer
dicht aan tegen de grens van zijn principes. In The
Dark Knight Returns (dat zich in de toekomst afspeelt)
moordt de vleermuisman er lustig op los, maar voor de Batman van
de jaren 1980 was dit nieuw. In A Death in The Family
zien we Batman flirten met moordlustige gedachten en het verzaken
van zijn burgerplicht aangaande eerste hulp bij ongevallen.
En dan is er uiteraard ook de dood van een familielid. Daarmee
bedoelt men uiteraard de Batfamilie. Als ik zeg dat dat familielid
Robin is dan verraad ik niets. Het staat immers nogal vrij duidelijk
op de cover. Buiten dat de dood van Batmans sidekick op zich voor
een doorleefd verhaal zorgt, is deze gebeurtenis van zeer significante
aard voor het personage Batman op zich. Het tekent de krijtlijnen
uit voor de relatie die Batman tot op de dag van vandaag heeft
met zijn leerlingen en met The Joker. Schuld, boete, overbezorgdheid,
haat, Shakespeare heeft er niets aan.
Leuk weetje is dat de lezers toentertijd naar een 0900-nummer
konden bellen om te stemmen of Robin het loodje moest leggen of
niet. Iets meer dan tienduizend mensen belden en de pro-sterfgevalstemmen
haalden het net met 72 stemmen.
Deze strip, moet ik eerlijk zeggen, haalt het niveau van echte
klassiekers als Arkham Asylum of The Long Halloween
niet, maar als je het serieus meent als Batman-fan dan
hoort hij thuis in jouw collectie. Al was het maar om de man achter
de vleermuis beter te begrijpen. |
|