De eerste uitgave uit 2017 verscheen bij Casterman.

Vanaf 2013 tekende Marc Jailloux jaar op jaar een Alex-verhaal. Het !s moeilijk om een verhaal per jaar te tekenen, vandaar het intermezzo met Marco Venanzi. Marc Jailloux neemt de draad weer op. De Eed van de Gladiator is het derde verhaal van het duo Marc Jailloux en Mathieu Bréda.

Het verhaal begint in Pompeï. Alex en Enak kijken bij Tullia(1) naar de optocht van de gladiatoren voor de spelen die georganiseerd zijn door Lucius Holconius, als propaganda voor zijn verkiezing tot duumvir van de stad. Tullia (weduwe) heeft een oogje op Lucius.

Tullia stuurt haar dienstmeid Faena 's avonds naar het grafveld van de stad. Alex en Enak volgen haar, maar krijgen af te rekenen met honden. Bij hun terugkeer zien ze hoe gladiator Slangenzwaard overvallen wordt. Alex schiet hem te hulp, maar wordt bijna zelf het slachtoffer van de overval. De gladiator laat zijn koffer achter.

Alex schiet gladiator Acteus alias Slangenzwaard te hulp.

De volgende ochtend gaat Alex naar de kazerne om met Slangenzwaard (eigenlijk Acteus) te praten. Die vertelt hoe hij gladiator is geworden. Hij behoort tot het volk van de Marsi. Als kind trok hij op met de dochters van de priesteres van de godin Angitia (de belangrijkste godin van de Marsi). Hij werd verliefd op een van de twee, de zachtaardige Veia. De boosaardige zus Dispas probeerde Acteus te verleiden. Ze liet Acteus een drank drinken waardoor hij aan haar wil was overgeleverd. Ze verkocht hem als gladiator zodat hij zou omkomen in de arena. In plaats van met zwaard en schild te vechten, streed hij succesvol met twee zwaarden.

Dispas zet Scrofa, de lanista van Acteus, onder druk. Ze wil Acteus zien en probeert hem opnieuw voor zich te winnen. Zonder succes. Ze eist van Scrofa dat hij ervoor zorgt dat Acteus de dag nadien sterft.

Dispas slaagt er niet in Acteus voor zich te winnen.

Alle pogingen om Acteus te elimineren, mislukken. Om te verhinderen dat Holconius op het einde van de spelen Acteus de vrijheid zou geven, ontvoert Dispas de zoon van Holconius. Alex redt het kind, maar wordt gebeten door een slang.

Alex redt het kind.

Om Alex te redden, trekken Acteus en Enak met de stervende Alex naar het gebied van de Marsi. Veia kent de kruiden om Alex te genezen. Acteus bezoekt zijn dorp, maar het volk is door Dispas tegen hem opgezet. Dispas vermoordt haar zus Veia. Acteus achtervolgt Dispas in een sneeuwstorm. Beiden komen om.

Zoals alle verhalen van het duo Marc Jailloux/Mathieu Bréda baadt ook dit verhaal in de echte geschiedenis. Er zijn de talrijke voetnoten, het verhaal van de Marsi tijdens de Bondgenotenoorlog (-91 tot -88) waarbij de Marsi een belangrijke rol speelden(2), Romeinse bijgelovige praktijken zoals de defixio(3),... Bovendien wordt een scala van gebruiken bij de spelen en gladiatorengevechten aangebracht.

Het lijkt wel of het verhaal een alibi is om het thema gladiatoren toe te lichten. Vrijwel gelijktijdig verscheen trouwens in de reeks De Reizen van Alex het album De Gladiatoren, geïllustreerd door Marco Venanzi, die het vorige Alex-verhaal tekende.

Gelijktijdig met Alex 36 verschijnt het album De Reizen van Alex: De Gladiatoren.

De auteurs hebben zich uitvoerig gedocumenteerd over de Marsi: de rol van slangen in hun cultuur, de kennis van geneeskrachtige of dodende kruiden, de cultus van de godin Angitia.

Het verhaal dat zich afspeelt in Pompeï verwijst uitdrukkelijk naar De Zwarte Klauw, dat zich eveneens gedeeltelijk in Pompeï afspeelde: de verwijzing naar de verwantschap van Tullia met Alex(4) en het expliciete beeld van de zwarte klauw(5).

Verwijzing naar Alex 5, De Zwarte Klauw.

Het verhaal wordt rechtstreeks als album uitgegeven in november  2017.

Illustratie van de titelpagina.

 

GERAADPLEEGDE BRONNEN

  1. Via Petronius, uit Alex 5: De Zwarte Klauw, familie van Alex.
  2. Alex 36: De Eed van de Gladiator, p. 40-41
  3. Alex 36: De Eed van de Gladiator, p. 21
  4. Alex 36: De Eed van de Gladiator, p. 3
  5. Alex 36: De Eed van de Gladiator, p. 22

 

Hugo Landuyt © Stripspeciaalzaak.be, 2024 - afbeeldingen: © Casterman