De eerste uitgave uit 1970 verscheen bij Casterman. Dit is de cover van een latere herdruk waarvan de lay-out geüniformiseerd werd.

Het negende verhaal, Het Afgodsbeeld, wordt in Tintin/Kuifje voorgepubliceerd met als titel Alex en de Wilde God. Het verhaal loopt van nummer 7 tot 35 in 1969. Het is het eerste verhaal waarbij Jacques Martin gedwongen wordt zich te beperken tot 54 pagina's.

Aankondiging van het verhaal in Kuifje nummer 7, 1969.

In het verhaal worden verschillende verhaalthema's gemengd. Opnieuw is er de vrees en het verzet van de inheemse bevolking tegenover de oprukkende Romeinen, ditmaal in Cyrenaica (Libië). Daarnaast is er de wens van koningin Andrea, uit De Laatste Spartaan, om haar zoon Heraklion weer te zien voor ze sterft, wat de aanleiding is om Alex naar de fictief gestichte stad Apollonia te lokken.

Op het omslag van het album staat het 'afgodsbeeld' afgebeeld in een groen schijnsel. Het beeld, een duidelijke kouros,(1) was door de inlanders verborgen in het zand van de woestijn. Het beeld is het instrument van de inlanders om wraak te nemen. De Romeinen graven het beeld op en zien er een Apollo in.(2) Het beeld wordt in de tempel geplaatst. Telkens wanneer de bronzen poorten van de tempel gesloten worden, begint het beeld te stralen en vernietigt het de stad. De vreemde verschijnselen zijn het gevolg van de radioactiviteit van het beeld.

Het Apollobeeld.

Martin baseert zich op de getuigenis van zijn moeder. Zij was maatschappelijk werkster bij Singer. Het bedrijf had enkele werknemers in een huis in Normandië ondergebracht. Een na een werden de werknemers ziek. Er waren vreemde geluiden, deuren klapten, kortom het leek een spookhuis. Niemand geloofde hen, maar bij een tweede groep gebeurde hetzelfde. Toen men het huis onderzocht met een geigerteller bleek dat het op een radioactieve rots was gebouwd.(3)

Alex bij de zieke koningin Andrea.

Het verhaal start met de aankomst van Alex, Enak en Heraklion in Apollonia. Heraklion verdwijnt plots. Alex wil hem gaan zoeken, maar hoort dat Heraklion vrijwilllig is vertrokken. Hij bevrijdt een stamhoofd die als gids Alex naar zijn stam zal leiden, naar Heraklion. Daar is Heraklion bij zijn moeder. Hera, de dochter van het stamhoofd wil niet dat Alex naar huis terugkeert om te verhinderen dat Alex de schuilplaats zou verraden. Koningin Andrea sterft. Het stamhoofd laat Alex vertrekken. In Appolonia ziet Alex de ravage. Hij laat het afgodsbeeld verdwijnen in de zee.

De verwoesting van de stad.

Het verwoestende beeld.

Martin brengt in dit verhaal zijn afkeer voor blind fanatisme dat leidt tot waanzin. De inwoners van de stad zijn er door hun blind geloof in het verwoestende beeld zelf de oorzaak van dat hun stad vernietigd wordt. Varius Munda, de fanatieke commandant van het Romeinse kamp, wordt waanzinnig. Zijn soldaten komen om bij het fort en hij bindt de lijken aan palen alsof het nog echte soldaten zijn die hij aanvoert.(4)

Waanzin.

De scène waarbij een moeder mishandeld wordt op initiatief van Varius Munda, is verwant met de scène waarbij Alcidas de handen van Enak dreigt af te hakken.(5)

Provocatie.

Martin kadert zijn hele verhaal tussen de twee beginprenten en het slotbeeld in. Driemaal een identieke locatie: de ongerepte Afrikaanse kust, de stad vol hoop in aanbouw en de verlaten, verwoeste stad.

In 1970 geeft Casterman het verhaal uit onder de titel Het Afgodsbeeld. In het Frans behoudt het verhaal zijn titel, Le Dieu Sauvage. Het verhaal omvat één aflevering van de tekenfilmreeks.

Illustratie van de titelpagina.

GERAADPLEEGDE BRONNEN

1. De meeste kouroibeelden zijn volledig naakt en hebben de handen naast het lichaam. De ontluikende Griekse beeldhouwkunst is beïnvloed door de Egyptische stijl, met wie de Grieken handelscontacten hadden. De stand, met de linkervoet naar voor is typisch Egyptisch.
2. Jacques Martin volgt hier de Griekse traditie, waarbij de kouros gezien werd als een afbeelding van Apollo.
3. Avec Alix: L’Univers de Jacques Martin (Thierry Groensteen, Alain De Kuyssche & Jacques Martin, Casterman, 2002, p. 125-126)
   Jacques Martin, Le Voyageur du Temps (Patrick Gaumer, Casterman, 2021, p. 212)
4. Alex 9: Het Afgodsbeeld, p. 48-51, 54-55
5. Alex 9: Het Afgodsbeeld, p. 32-33
   Alex 7: De Laatste Spartaan, p. 38-39